De roker

Eerder geplaatst.

Het is wel duidelijk.

Ik heb een gruwelijke hekel aan roken.

Een smerige stinkende killer die enkele kennissen van mij pijnlijk vermoord heeft.

Ik heb absoluut geen hekel aan rokers.

Ik heb rokende vrienden.

Ik heb rokende kennissen.

Mensen waar ik van hou.

Mensen om wie ik geef.

Juist daarom verafschuw ik het roken.

Ik moet er toch niet aan denken dat die rokend de pijp uitgaan.

Het idee maakt me onrustig.

Ik wil het gewoon niet.

De rottige verslaving begrijp ik best.

Ik heb geluk gehad.

Ik heb eigenlijk nooit gerookt.

Maar ik ken mezelf en ben bang dat ik, als ik zou roken, zou verliezen van mijn eigen verslaving.

Waar ik moeite mee heb is dat rokers, die weten hoe slecht het is, die weten wat een verslaving betekent, niet waarschuwen.

Niet van de daken schreeuwen:

           Pas in godsnaam op.

           Begin er niet aan.

           Je beseft niet wat je doet.

Als ik jongelui op straat een sigaret op zie steken voel ik me geroerd.

De roker niet?

.