Hoe kan het? - 2 -

Wiebe reageerde op mijn stukje: Hoe kan het?
Voor het gemak geef ik dat hieronder even weer mét zijn reactie.
Onder die reactie geef ik mijn commentaar.

DQ:
Hoe kan het dat er Christenen zijn die zich het meest betrokken voelen bij een wrekende God?
Hoe kan het dat er Christenen zijn die zich het meest betrokken voelen bij een liefhebbende God?
Hoe kan dat?
Verschil in karakter?

Het is niet zomaar een vraag of opmerking.
Ik denk n.l. dat het eigen karakter voor een groot gedeelte bepaalt hoe men zich als Christen voelt en, mogelijk nog belangrijker, hoe men naar andere Christenen, twijfelaars of ongelovigen kijkt.

Wees voorzichtig met het eigen gelijk.
Jouw gelijk is niet persé Gods gelijk.
Het idee dat dit wel het geval zou zijn is bovendien tamelijk arrogant en zéker betweterig.

DQ
==========================

Wiebe:

Zijn er eventueel ook nog meerdere smaken? Een rechtvaardige God? Een barmhartige God? Een trouwe God?(ik vergeet er een paar)
Kan er ook een combinatie mogelijk zijn? Ik bedoel, een liefhebbende God die zich tegelijkertijd wreekt op de onrechtvaardigen (zij die zich niet bekeren en hun vertrouwen in Jezus stellen) van deze wereld?

Is een God die zegt dat de wraak aan Hem is niet liefhebbend?
Is een God die rechtvaardig oordeelt over deze wereld niet liefhebbend?

Wat zegt het over ons karakter? Ik persoonlijk denk dat wij een zeer, maar dan ook zeer liefhebbend karakter hebben als wij de onbekeerde, ongelovige, twijfelende medemens wijzen op een liefhebbende God die zich zal wreken op het onrecht dat Hem is aangedaan. Als wij dat niet doen dan laten wij het grootste gebod links liggen; Heb uw naaste lief!

Of zou dat arrogant zijn?

Wiebe.
======================

DQ:

Eerder schreef ik over de vele christelijke bladen die me onder ogen komen.
Daarin lees ik zo vaak opmerkingen als:
God heeft me duidelijk gemaakt....
God heeft me gezegd...........
God laat me zien dat ik de juiste beslissing heb genomen........
Enz. enz.
Let op, ik zeg niet dat het niet het geval zou kunnen zijn maar ik weet ook hoe ontzettend gevaarlijk het kan zijn.
Voorbeelden zijn niet zo moeilijk te vinden.
Kerkscheuringen, geloofsvervolgingen en noem maar op.
Dat is de reden waarom ik benadruk dat we op moeten passen.
Als we zeker weten dat God op onze hand is dan heeft dat een zekere arrogantie in zich.
Het betekent n.l. dat de ander, die er oprecht anders over denkt, fout zit.
Ik vind dat eng en ben er echt bang voor.

Een God met verschillende smaken?
Ach, afgezien van het feit dat ik dit niet zo'n leuke opmerking vind (maar dat kan heel persoonlijk zijn) is het zo dat we op die manier allerlei menselijke eigenschappen aan God toekennen.
Omdat we mensen zijn kunnen we waarschijnlijk niet anders maar we grijpen er noodgedwongen naast.

Mijn verhaaltje ging niet over de eigenschappen van God.
Mijn verhaaltje ging over de eigenschappen van mensen.
Ik ben er steeds meer van overtuigd dat de wijze waarmee wij naar God kijken voor een groot gedeelte door ons eigen karakter wordt bepaald.

Soms lijkt het er op dat ik mijn stokpaardje weer aan het berijden ben want ik kom hier geregeld op terug.
Dat vind ik niet zo bezwaarlijk want iedereen berijdt haar/zijn eigen stokpaardje.
En dat paardje voeden we met ons karakter.

Het opvallende is dat ik Christenen zelden of nooit hoor praten over de oprechte twijfelaars.
Mensen die wel willen geloven maar die er kennelijk geen talent voor hebben.
Het is altijd de keuze tussen geloven en niet geloven.
Keuze tussen eeuwig leven en eeuwige straf.
Christenen die uit liefde, en dat wil ik best geloven, die arme twijfelaars op de eeuwige straf wijzen.
Begrijpen zij nou niet dat deze liefdevolle maar knetterharde en begriploze opstelling mensen doodongelukkig maakt?
Waar is in zo'n geval het Christelijk mededogen?

Natuurlijk voelen zij zich gesteund door de Bijbel.
Maar zou Christus alleen voor hen gestorven zijn of ook voor hen die wel willen maar niet volledig kunnen geloven?
Die altijd onzeker blijven.
Die altijd in een worsteling verkeren.
Kortom, mensen die het veel moeilijker hebben dan zij die wel kunnen geloven.

Want beste Christenen, die mensen zijn er.
Die mensen hebben zich niet zelf gemaakt.
Wees blij met de eigen zekerheid, gun het de ander maar heb respect en begrip voor hen die tussen geloven en niet geloven hangen.
Blijven hangen.
Zij hebben misschien wel het meeste liefde en begrip nodig.
Zou God die niet geven?
En jij?

De wijze waarop men over het bovenstaande zal denken wordt gestuurd door het eigen karakter.
Niet met het karakter van God, denk ik.
Hij is te groot.

DQ
.