Dat wat ik gisteren schreef zit me hoog, heel hoog.
Het laat me niet met rust.
Het moge duidelijk zijn dat ik geen voorstander ben van onze aktie in Afghanistan.
Ik ben geen ingevoerde deskundige maar gewoon een denkende leek.
Wat men daar wil bereiken is duidelijk maar het lijkt me kortzichtig om te verwachten dat men dat doel ooit zal bereiken.
Voor mijn gevoel is het gewoon een kwestie van optellen en aftrekken.
De min komt aan onze kant, de Afghaanse bevolking betaalt het gelag.
Winnen is onmogelijk.
Ik wil het niet maar ben erg bang dat ik over, pak weg, 10 jaar gelijk blijk te hebben gehad.
En niet alleen dát, maar ook dat we nog steeds de gevolgen zullen merken van ons optreden daar.
Toch is het niet de reden van dit stukje schrijfwerk.
Ik zit echt met vragen die niet worden ingevuld en waarschijnlijk ook niet door mij worden begrepen als iemand die vóór dit soort geweld is het me probeert uit te leggen.
Overigens wil ik dit dan graag vernemen van een oprecht christen.
Mijn frictie zit n.l. voornamelijk in hun opstelling.
Hoe brengen zij hun geweten in overeenstemming met de uitspraken en voorbeeld van hun god?
Wanneer je er vanuit gaat dat er in regering en parlement oprechte christenen zitten, en daar ga ik vanuit.
Christenen die oprecht van mening zijn dat het hun plicht is om daar op te treden.
Christenen die geloven in hemel en hel.
Christenen die in de waarschijnlijkheid geloven dat hun tegenstander en ook de Afghanistaanse burger in de hel komt omdat ze geen christen zijn.
Díe christenen bombarderen dus de ongelovige Afghanistaan rechtstreeks de hel in.
Het klinkt bombastisch en overdreven maar dat komt echt, en ik herhaal, omdat ik hen niet begrijp.
Dan begrijp ik een zendeling, die gelooft dat hij een boodschap voor de ander heeft en daar z'n leven voor waagt een stuk beter.
Er zijn voorbeelden in de geschiedenis waar wapengekletter een oplossing is geweest.
Zeker, denk aan de tweede wereldoorlog.
Maar het zijn oplossingen zonder gouden randje.
Ik denk dat er huidige conflicten zijn die mede het gevolg zijn van die oorlog en de westerse, ook christelijke, arrogantie.
De voorbeelden waarbij geweld een oplossing hebben gebracht zijn in de minderheid.
Logisch, geweld is immoreel en kan dus bijna slechts immorele gevolgen hebben.
Je zou toch zeggen dat men, en zeker de Bijbelvaste christen, lering uit de geschiedenis zou trekken.
Maar jaren geleden zei ik al:
Als men iets uit de geschiedenis leert is het wel dat men niets uit de geschiedenis leert.
Beste christen, ook ik moet helaas toegeven dat er soms geweld gebruikt moet worden.
Maar bedenk dat je je overgeeft aan een duivelse machinerie die de neiging heeft een eigen leven te gaan leiden.
Ga bij je zelf te rade of datgene wat je zegt in overeenstemming is met dat wat je hart zegt.
Het is moeilijk voor een politicus die met allerhande belangen rekening heeft te houden.
Ik weet het, maar je hebt zelf voor het vak gekozen en weet dat daar dilema's uit voort komen.
Stel je Christus eens voor met een machinegeweer.
DQ
.
Het laat me niet met rust.
Het moge duidelijk zijn dat ik geen voorstander ben van onze aktie in Afghanistan.
Ik ben geen ingevoerde deskundige maar gewoon een denkende leek.
Wat men daar wil bereiken is duidelijk maar het lijkt me kortzichtig om te verwachten dat men dat doel ooit zal bereiken.
Voor mijn gevoel is het gewoon een kwestie van optellen en aftrekken.
De min komt aan onze kant, de Afghaanse bevolking betaalt het gelag.
Winnen is onmogelijk.
Ik wil het niet maar ben erg bang dat ik over, pak weg, 10 jaar gelijk blijk te hebben gehad.
En niet alleen dát, maar ook dat we nog steeds de gevolgen zullen merken van ons optreden daar.
Toch is het niet de reden van dit stukje schrijfwerk.
Ik zit echt met vragen die niet worden ingevuld en waarschijnlijk ook niet door mij worden begrepen als iemand die vóór dit soort geweld is het me probeert uit te leggen.
Overigens wil ik dit dan graag vernemen van een oprecht christen.
Mijn frictie zit n.l. voornamelijk in hun opstelling.
Hoe brengen zij hun geweten in overeenstemming met de uitspraken en voorbeeld van hun god?
Wanneer je er vanuit gaat dat er in regering en parlement oprechte christenen zitten, en daar ga ik vanuit.
Christenen die oprecht van mening zijn dat het hun plicht is om daar op te treden.
Christenen die geloven in hemel en hel.
Christenen die in de waarschijnlijkheid geloven dat hun tegenstander en ook de Afghanistaanse burger in de hel komt omdat ze geen christen zijn.
Díe christenen bombarderen dus de ongelovige Afghanistaan rechtstreeks de hel in.
Het klinkt bombastisch en overdreven maar dat komt echt, en ik herhaal, omdat ik hen niet begrijp.
Dan begrijp ik een zendeling, die gelooft dat hij een boodschap voor de ander heeft en daar z'n leven voor waagt een stuk beter.
Er zijn voorbeelden in de geschiedenis waar wapengekletter een oplossing is geweest.
Zeker, denk aan de tweede wereldoorlog.
Maar het zijn oplossingen zonder gouden randje.
Ik denk dat er huidige conflicten zijn die mede het gevolg zijn van die oorlog en de westerse, ook christelijke, arrogantie.
De voorbeelden waarbij geweld een oplossing hebben gebracht zijn in de minderheid.
Logisch, geweld is immoreel en kan dus bijna slechts immorele gevolgen hebben.
Je zou toch zeggen dat men, en zeker de Bijbelvaste christen, lering uit de geschiedenis zou trekken.
Maar jaren geleden zei ik al:
Als men iets uit de geschiedenis leert is het wel dat men niets uit de geschiedenis leert.
Beste christen, ook ik moet helaas toegeven dat er soms geweld gebruikt moet worden.
Maar bedenk dat je je overgeeft aan een duivelse machinerie die de neiging heeft een eigen leven te gaan leiden.
Ga bij je zelf te rade of datgene wat je zegt in overeenstemming is met dat wat je hart zegt.
Het is moeilijk voor een politicus die met allerhande belangen rekening heeft te houden.
Ik weet het, maar je hebt zelf voor het vak gekozen en weet dat daar dilema's uit voort komen.
Stel je Christus eens voor met een machinegeweer.
DQ
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten