Een verhaal van Kurt Kauter
Een koolmees en een wilde duif zaten in een boom met elkaar te praten.'Hoeveel weegt een sneeuwvlokje?', vroeg de koolmees.
'Precies zoveel als niets', antwoordde de duif.
'Hmm, dan heb ik een wel heel opmerkelijk verhaal te vertellen', zei de mees. 'Ik zat op een tak van een dennenboom, dichtbij de stam, toen het begon te sneeuwen. Niet hard, zoals in een sneeuwstorm, maar zoals in een droom, waarin de vlokken zachtjes naar beneden dwarrelen. Omdat ik toch niets beters te doen had, begon ik de sneeuwvlokken te tellen, die op de twijgen en naalden van mijn tak terecht kwamen. Eén, twee, drie … Ik telde tot drie miljoen zevenhonderdéénenveertigduizend negenhonderdtweeënvijftig. Toen de volgende sneeuwvlok op de tak viel, de drie miljoen zevenhonderdéénenveertigduizend negenhonderddrieenvijftigste, precies zoveel als niets volgens jou, brak mijn tak af.'
Dit gezegd hebbende, vloog de koolmees weg.
De duif, sinds de tijd van Noach een autoriteit op het gebied van vrede, dacht even na en zei toen: 'Misschien is er nog maar één stem nodig voor vrede op aarde.'
Fabel van Kurt Kauter (1913 – 2002) uit de bundel Also sprach der Marabu
Uit Zinweb
KLIK HIER.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten