Nostalgie

Nostalgie

(uit Jongens en Wetenschap, Speybrouck en Fillet, België, met dank aan Marcel Willems voor het sturen van de tekst)VriendenBelgie.jpg (16969 bytes)


Heb jij je onlangs zelf nog eens de vraag gesteld: "Hoe ben ik zo oud kunnen worden?"

Als kind reden we mee in wagens zonder veiligheidsgordels of airbags …. Onze bedden waren geschilderd in vrolijk gekleurde, op lood gebaseerde, verven. We hadden geen kindveilige afsluiting op geneesmiddelen, deuren of kasten. En als we fietsten deden we dat zonder helm. We dronken water van de tuinslang, van de put, nooit uit een fles – verschrikkelijk !

We brachten uren door in het monteren van een gocart uit rommel en lieten ons dan van een helling afbollen, om tijdens de afdaling vast te stellen dat we de remmen vergaten. Nadat we enkele keren in de struiken waren beland, bedachten we een oplossing. We experimenteerden met het uiteenhalen en opnieuw in elkaar steken van radio's en andere elektrische toestellen, om enkel te worden verraden door de zwart geblakerde muur boven het stopcontact …. want we hadden kortsluiting veroorzaakt.

We gingen 's morgens van huis weg en speelden de hele dag …. Zo lang we er maar voor zorgden terug thuis te zijn bij valavond. Niemand kon ons daarbij bereiken. Geen GSM's. Nooit zijn we gewaarschuwd tegen pedofielen. Onvoorstelbaar ! We sneden ons en braken botten en tanden, nochtans gaf dit geen aanleiding tot rechtszaken. Het waren ongevallen. Niemand viel iets te verwijten, behalve onszelf. We vochten en sloegen elkaar bont en blauw, en leerden daarmee om te gaan. We aten slecht snoepgoed, brood en "goede" boter, spek met eieren en dronken frisdrank, maar we hadden nooit overgewicht, we waren altijd buiten aan het spelen. We deelden onze drank door samen van dezelfde fles te drinken en niemand is hier ooit aan overleden. Niemand ontsnapte aan courante kinderziekten en we gaven ze grif aan elkaar door. Zo bouwden we zelf onze immuniteit op, zonder antibiotica. We hadden geen Playstations, Nintendo 64, X-boxes, video spelletjes, 40 televisiezenders, video, surround sound, GSM, P.C., internet chat-rooms etc. …. maar we hadden vrienden.

We gingen naar buiten en maakten daar vrienden. We reden op onze fiets of wandelden naar een vriend thuis, belden aan of gingen zelfs gewoon via de achterdeur naar binnen. Stel je dit voor. Zonder de ouders hier eerst om te vragen ! En even later zaten wij mee aan tafel aan een boterham met stroop of spek te smikkelen. Helemaal alleen ! Helemaal alleen in die koude afgrijselijke wereld ! Zonder oppasser – hoe deden we het toch ? We vonden spelletjes uit met stokken, tennisballen, katapulten, bogen … en – hoewel we ervoor werden gewaarschuwd – niemand verloor een oog. Niet iedereen mocht mee voetballen, en zij die geen team vonden, moesten leren omgaan met de ontgoocheling …. Moesten leren een andere coalitie te sluiten.

Onze daden waren die van onszelf. Gevolgen werden verwacht. Niemand of niets om zich achter te verbergen. De idee van ouders die ons automatisch in bescherming namen, als we de wet overtraden of in aanraking kwamen met een gezagspersoon, was ongekend. Ze steunden zelfs de wet, hadden respect voor de regelgeving ! Een tot twee maanden (en langer) internaat werden voor velen overbrugd met één worst, 2 potten zelfgemaakte confituur, een weckpot uitgebakken spek, en een pakje karamellen om de eerste dagen onze heimwee te "versnoepen" en 2 tot 4 brieven van "ma".

Niettegenstaande hun ongezien gevaarlijke jeugd, hebben de bovenvermelde generaties de beste risiconemers, probleemoplossers en ontdekkers ooit voortgebracht.

De voorbije 50 jaar heeft een explosie gekend aan innovaties en nieuwe ideeën. We kenden vrijheid, mislukking, succes en verantwoordelijkheid, en leerden hiermee om te gaan.

-