Hengelo is geen eeuwenoude stad.
Met de extra pech dat het centrum de bombardementen in de oorlog niet heeft overleefd.
De volgende pech was dat de elkaar opvolgende gemeentebesturen wel oog hadden voor het opgaan in de vaart der volkeren maar weinig (geen?) oog hadden voor de panden die de oorlog wel hadden overleefd.
Het resultaat is een weinig boeiende kleine binnenstad.
Nu wordt er veel gedaan aan het aantrekkelijk maken van het centrum.
Met planten, bestrating en mooie verlichting.
Ben daar zeer over te spreken.
Helaas krijg je er niet mee terug wat er niet meer is.
Toen ik 16 jaar was moest ik naar Hengelo verhuizen.
Mijn vader was overgeplaatst van het mooie oude Alkmaar naar Hengelo in het absoluut fraaie Twente.
Het was een van de ongelukkigste gebeurtenissen in mijn leven.
Het duurde jaaaren voor ik voor mezelf kon erkennen dat Twente inderdaad mooi is.
Dat voelde als een soort van verraad.
Geboren in Enkhuizen en opgegroeid in Alkmaar.
Oude steden.
Heel graag kom ik in oude steden.
Voel me daar direct thuis.
Waarom?
Dat heb ik me vaak afgevraagd.
Ik ben de biografie van Hella S. Haase aan het lezen.
Daarin lees ik over haar fascinatie als kind voor een oud kasteel.
Ze uitte dat door te praten over een historische sensatie.
Historische Sensatie.
Ja, dat is het.
Dat herken en voel ik.
Ook heb ik herkend dat lang niet iedereen de zelfde sensatie beleeft.
Kostte jaren voor ik dat in de gaten had.
Hengelo, inmiddels woon ik er met veel plezier.
Maar als ik in de trein door Noord Holland reis.....
De sappige graslanden zie....
De slootjes....
En als ik weet dat ik over korte tijd Alkmaar en Enkhuizen weer zal zien....
Dan denk ik, Twente is prachtig.
Eigenlijk mooier dan die graslanden.
Maar.....
Dit is mijn land.
Mijn eigenlijke thuis.
Historische Sensatie.
Ja.
