Respect

Respect voor de ander is niet hetzelfde als respect voor diens mening.

Automobieltje

Mijn mobieltje verzint soms zelf woorden.

Het is een automobiel.

Waarheid

Vechten voor de waarheid.

Dat klinkt edel.

Maar wat is waarheid?

Hoe waar is de eigen waarheid?

Behoefte

Het doen van een behoefte is vaak een verplichting.

Onzin

Gelukkig zijn het altijd de anderen die baarlijke onzin uitstoten.

Crisismanager

Het lijkt me onmogelijk dat iemand die hoofdonderwerp is van een crisis een goede crisismanager kan zijn.

Investeren in een ander

Investeren in een ander is investeren in jezelf.

Roeien met de riemen die je hebt

"Je moet roeien met de riemen die je hebt.'

Inderdaad, met de riemen die je HEBT.

Zijn ze groot.

Zijn ze te groot.

Zijn ze klein.

Zijn ze te klein.

Zijn ze kapot.

Zijn ze verrot.

Heb je er maar één.

Heb je er geen.

Hebben ze de juiste maat en kwaliteit.

Ja, dan heb je gewoon geluk.

En kan je roeien.

Zelfs tegen de stroom in.

Maar dat dubbeltje wordt maar  moeizaam een kwartje.

Burnout

De professor die zich gespecialiseerd had in de behandeling van mensen met een burnout en er alles van wist, wist het pas echt toen het hemzelf overkwam.

Verleden, heden en de toekomst

We leven in het heden. 

We zijn het product van het verleden en moeten elk moment van de dag omgaan met de gevolgen van het verleden.

Dit heden heeft gevolgen voor de toekomst.

Het is onmogelijk te overzien wat jouw en mijn handeling van nu voor gevolgen heeft voor enige generaties later.

Verlies en rouw

Een overleden geliefde is er pas echt niet meer als je zelf overleden bent.

Overheid en nachtmerrie

Vannacht had ik een prachtige droom. 

Ik droomde dat we een betrouwbare en sociaal voelende overheid hadden en werd wakker in een nachtmerrie.

Geluksmomentjes

Ik herinner me top momentjes in mijn leven.

Korte geluksmomentjes.

Op de keper beschouwd stelden ze niet veel voor.

Maar ze waren er.

Plotseling en onverwachts.

In mijn geheugen kan ik ze terug roepen.

Dan voel ik ze weer.

Minder intensief.

Maar.... 

Ik voel ze.

Ze zijn niet weg.

Ze blijven bestaan.

Gelukkig.

Armoede

Het is me weer gelukt. 

Voor de zoveelste keer. 

Vanmorgen opgestaan met de vaste overtuiging alweer geen geld genoeg te hebben om een substantiële bijdrage te kunnen geven aan de bestrijding van de ellende in de wereld.

Ik niet.

NU

Nu, op dit moment, eindigt het verleden en begint de toekomst. 

Hoe lang duurt het NU? 

Bestaat dat eigenlijk wel? 

Op het moment dat het er is, is het al verdwenen. 

Misschien zou je kunnen zeggen dat NU niet aan tijd gebonden is maar dat het altijd NU is.

Dus eeuwigdurend.

Maar hoe zit dat dan met het verleden. 

Ook dat was eens NU én eeuwigdurend. 

 

Misschien is mijn uiteindelijke eindconclusie wel:

Er is alleen verleden (al bestaat dat niet meer.) 

Hé, hé. 

Hallo, bent u er  nog?

Parel

Vergeet nooit dat een parel zich slechts kan ontwikkelen door een ongerechtigheid in de kern!

Wetenschap

Ik weet dat ik laatst in het café aan het schap zat.

Is dat nu wetenschap?

Herinneringen nostalgie Enkhuizen Alkmaar

Mijmeringen.

Als ik geld over zou hebben, zou ik in Enkhuizen mijn geboortehuis kopen evenals het huis van mijn opa en oma aldaar wat tevens het geboortehuis van mijn moeder is.

In Alkmaar zou ik het huis kopen waar ik opgroeide.

Waarom?

Eigenlijk weet ik dat niet precies.

Nostalgie speelt mee maar is niet het complete antwoord.

Heb slechts drie jaar in mijn geboortehuis gewoond.

Kan me slechts een lange, wat aflopende, gang herinneren.

Uit de oorlogstijd kan ik me in het huis van opa en oma zwart papieren verdonkeringsgordijnen herinneren.

Beide herinneringen zijn niet absoluut en zouden me aangepraat kunnen zijn.

Ik was zo jong.

Andere herinneringen aan dat huis zijn zeker juist.

Vanuit Alkmaar kwamen we daar tijdens vakanties.

Ik herinner me de geur van een brouwerijtje tegenover het huis.

Geluid van trappelende paardenhoeven en rammelende karren.

Klinkende melkbussen.

Loeiende misthoorns over het onstuimige water van een brullend IJsselmeer.

Ik herinner me al die geluiden die ik waarnam vanuit mijn warme bed.

Ik herinner me de geur van drogende zoete appels die achter een schot onder het schuine dak lagen.

Ik herinner me "struinen".

Het spannend zoeken naar geheime dingen in krakende donkere kasten.

Ik herinner me het beeld van mijn opa die als schoenmaker spijkertjes tussen zijn lippen had.

Lippen als derde handje.

Ik herinner me zijn zware gietijzeren machines.

Ik zie ze nu zelfs voor me.

Ik herinner me een ijskoud hokje buiten in de tuin.

Daar waar behoeften in een houten tonnetje gedaan moesten worden.

Ik herinner me de geur......

Alkmaar, waar ik opgroeide.

Een huis in een bijzondere wijk pal achter het station.

Een bijzondere wijk, in eerste instantie gebouwd voor oorlogsvluchtelingen uit 

Den Helder.

Ons huis, wit geverfd  om te verhullen dat het met verschillende soorten stenen was gebouwd.

Stenen die kwamen uit huizen die niet meer bestonden.

Dit in een gebied waar veel vroeger de Spanjaarden tijdens het beleg gelegen hadden.

80 jarige oorlog.

Alkmaar Ontzet.

Ach ja.

Ik herinner me het huis als een plek voor velen.

Een huis waar velen zich welkom voelden.

Een huis waar de jeugd zich prettig voelde.

Een huis waar ook bijzondere dingen gebeurden.

Een huis waar o.a. Anne van der Bijl een huisvriend was.

Hij, voor velen onbekend.

Voor velen wel bekend.

(Wikipedia)

Een huis waar ook anderen kwamen die later de zending in gingen.

Zowel naar het verre Oosten als naar het verre Westen.

Alkmaar, de stad waar ik mijn vrouw ontmoette.

De stad die er daardoor mede voor zorgde dat ik nu in het bezit ben van 6 fantastische kleinkinderen.

Toevallig de mooiste van de wereld.

Ja, ik zou deze huizen willen kopen.

Ik weet niet waarom.

.

Nep kaarsen

Ik kom nog uit de tijd van de brandende kaarsjes in de kerstboom en de emmer water er onder op de grond.

Veiligheid boven alles.

Toen kwamen de electrische kaarsen.

(Volgens mij toen net zo gevaarlijk.)

Ik vond het maar niks.

Kitsch.

Zuivere kitsch.

Nog steeds vind ik het kitsch.

Maar.....

Ik sta er boven.

Want....

Het idee echte kaarsjes in de boom...

Wauw, wat gevaarlijk.

Ik vind in deze donkere tijd kaarsjes leuk.

Gezellig, gemoedelijk, sfeervol.

Leuke bewegende vlammetjes.

Echte kaarsen.

Nep kaarsen met batterijen.

Brrr.

Het idee.....

In mijn kamer branden nu door batterijen gevoede kaarsen.

Met niet van echt te onderscheiden leuke bewegende vlammetjes.

Twee met timer.

Drie met afstandsbediening.

Twee met aan en uit draaiknop.

Daar moet ik voor opstaan. (Verdorie)

Twee keer.

De eerste maal voor AAN.

De tweede keer voor UIT.

Verder gaat het me goed.

Dank u.

.

Sociale media

Sociale media is de naam sociaal niet waardig.