Dreigende wolken boven Hengelo.DQ
.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
maandag 22 juni 2009
Almacht?
Er zijn vragen waarop ook gelovigen vaak geen antwoord hebben.
De vraag bijvoorbeeld:
"Als God bestaat waarom is er dan zoveel ellende in de wereld?".
Zelf heb ik weinig moeite met die vraag of met het antwoord er op.
Eerder schreef ik daar al over.
We leven nu eenmaal op een gevaarlijke, snel in de ruimte rondtollende, planeet.
En staan dus bloot aan de geweldige natuurkrachten die daar bij vrij komen.
Het is volstrekt normaal en nodig dat er stormen, overstromingen, aardbevingen enz. enz. zijn.
De krachten die dit veroorzaken zijn tevens de krachtbronnen van ons bestaan.
Niet nodig om dat gegeven helemaal uit te werken maar denk alleen maar eens aan een niet-draaiende wereld.
Eén kant van de wereld, altijd brandend in de hete zon.
Leven zoals wij dat kennen zal onmogelijk zijn.
Voor ons leven zijn we totaal afhankelijk van de natuur met zijn woeste en vaak moeilijk te temmen krachten.
Neem je het één weg dan is het andere onmogelijk.
Gelukkig hebben mensen de mogelijkheden gekregen om zich vrij goed te kunnen wapenen tegen catastrofes waarin de natuur zo'n grote rol speelt.
Daarbij blijkt wel dat er in hen een soort van ingebouwd mechanisme werkzaam is welke er de oorzaak van is dat men het eerst voor zichzelf zorgt.
Niet erg, je kunt anderen pas goed helpen, denk ik, als er een soort van eigen basisveiligheid aanwezig is.
Helaas zie je vaak dat het bij die eigen veiligheid blijft en dat de eigen veiligheid tot belachelijke hoogte wordt opgedreven,
Bijvoorbeeld via overdreven salarissen, bonussen en afvloeiingsregelingen.
Volstrekt onnodig.
Slopend voor hen die al weinig hebben.
Zij zijn immers degenen die de gevolgen van dit gedrag moeten dragen en de kosten moeten opbrengen.
Waarom grijpt God niet in bij ziekten enz.?
Hij zou dit toch makkelijk kunnen doen?
De vraag is echter of Hij dat zo gemakkelijk zou kunnen.
Want wat zijn de gevolgen van het ingrijpen in de natuurwetten?
Ingrijpen in de wetten van oorzaak en gevolg.
Wat als mensen niet doodgaan?
Of pas veel en veel later?
Bacteriën en virussen.
Allemaal zijn ze onderdeel van de natuur.
Of een ziek kind blijft leven of sterven, het heeft allemaal gevolgen voor later.
Eeuwen later zelfs.
Dat betekent dat een ingreep van een hogere macht niet alleen betekenis heeft voor het heden maar ook voor de toekomst.
Een Almachtige zal hier best een mouw aan kunnen passen.
Hij zal in staat zijn om de gevolgen van ingrijpen voor de verre toekomst te kunnen overzien.
Voor ons, stervelingen, valt het ver buiten het begrip.
Te ver.
Dat betekent dat we het meestal niet kunnen waarnemen als er wordt ingegrepen.
Meestal.....
Soms wel misschien........
Het lijkt of ik wat gemakkelijk voorbij ga aan het verdriet dat al het menselijk leed teweeg brengt.
Natuurlijk is dat niet zo.
Ook ik heb mijn portie gehad.
Maarrrrrrrrrr
Veel van dit verdriet heeft te maken met het leed dat een ander overkomt of een ander je aan doet.
Dit verdriet is moeilijk te dragen maar heeft vaak te maken met dat geweldige geschenk dat LIEFDE heet.
DQ
.
De vraag bijvoorbeeld:
"Als God bestaat waarom is er dan zoveel ellende in de wereld?".
Zelf heb ik weinig moeite met die vraag of met het antwoord er op.
Eerder schreef ik daar al over.
We leven nu eenmaal op een gevaarlijke, snel in de ruimte rondtollende, planeet.
En staan dus bloot aan de geweldige natuurkrachten die daar bij vrij komen.
Het is volstrekt normaal en nodig dat er stormen, overstromingen, aardbevingen enz. enz. zijn.
De krachten die dit veroorzaken zijn tevens de krachtbronnen van ons bestaan.
Niet nodig om dat gegeven helemaal uit te werken maar denk alleen maar eens aan een niet-draaiende wereld.
Eén kant van de wereld, altijd brandend in de hete zon.
Leven zoals wij dat kennen zal onmogelijk zijn.
Voor ons leven zijn we totaal afhankelijk van de natuur met zijn woeste en vaak moeilijk te temmen krachten.
Neem je het één weg dan is het andere onmogelijk.
Gelukkig hebben mensen de mogelijkheden gekregen om zich vrij goed te kunnen wapenen tegen catastrofes waarin de natuur zo'n grote rol speelt.
Daarbij blijkt wel dat er in hen een soort van ingebouwd mechanisme werkzaam is welke er de oorzaak van is dat men het eerst voor zichzelf zorgt.
Niet erg, je kunt anderen pas goed helpen, denk ik, als er een soort van eigen basisveiligheid aanwezig is.
Helaas zie je vaak dat het bij die eigen veiligheid blijft en dat de eigen veiligheid tot belachelijke hoogte wordt opgedreven,
Bijvoorbeeld via overdreven salarissen, bonussen en afvloeiingsregelingen.
Volstrekt onnodig.
Slopend voor hen die al weinig hebben.
Zij zijn immers degenen die de gevolgen van dit gedrag moeten dragen en de kosten moeten opbrengen.
Waarom grijpt God niet in bij ziekten enz.?
Hij zou dit toch makkelijk kunnen doen?
De vraag is echter of Hij dat zo gemakkelijk zou kunnen.
Want wat zijn de gevolgen van het ingrijpen in de natuurwetten?
Ingrijpen in de wetten van oorzaak en gevolg.
Wat als mensen niet doodgaan?
Of pas veel en veel later?
Bacteriën en virussen.
Allemaal zijn ze onderdeel van de natuur.
Of een ziek kind blijft leven of sterven, het heeft allemaal gevolgen voor later.
Eeuwen later zelfs.
Dat betekent dat een ingreep van een hogere macht niet alleen betekenis heeft voor het heden maar ook voor de toekomst.
Een Almachtige zal hier best een mouw aan kunnen passen.
Hij zal in staat zijn om de gevolgen van ingrijpen voor de verre toekomst te kunnen overzien.
Voor ons, stervelingen, valt het ver buiten het begrip.
Te ver.
Dat betekent dat we het meestal niet kunnen waarnemen als er wordt ingegrepen.
Meestal.....
Soms wel misschien........
Het lijkt of ik wat gemakkelijk voorbij ga aan het verdriet dat al het menselijk leed teweeg brengt.
Natuurlijk is dat niet zo.
Ook ik heb mijn portie gehad.
Maarrrrrrrrrr
Veel van dit verdriet heeft te maken met het leed dat een ander overkomt of een ander je aan doet.
Dit verdriet is moeilijk te dragen maar heeft vaak te maken met dat geweldige geschenk dat LIEFDE heet.
DQ
.
zondag 21 juni 2009
Liefde?
Heel vaak, vanmorgen nog, hoor ik van Christenen dat ze de leiding van God ervaren.
Er is dan iets gebeurd in hun leven waarin ze de hand van God zien.
Moeilijke, ondoorzichtige situaties waar dan "plotseling" een oplossing voor is.
Ook kan men met zeer veel overtuiging beweren dat God hen heeft duidelijk gemaakt dat..........
Nu heb ik niet de arrogantie om dit alles te ontkennen of weg te verklaren maar ik heb wel bedenkingen bij de stelligheid van deze beweringen.
Ik begrijp die stelligheid ook niet.
Als je niet blind bent voor het verleden dan kan je zien wat dit soort beweringen hebben opgeleverd.
Van kerkscheuringen tot godsdienstoorlogen.
En dat niet alleen in het verleden.
Helaas.
Nog steeds zie en hoor ik van Christenen die andere Christenen de maat (hun maat) nemen, oordelen en veroordelen.
Ben daar zelf ook wel slachtoffer van geworden.
Hoe is dit mogelijk?
Hoe is het mogelijk dat men zo goed weet wat God tegen jou persoonlijk zegt en dat jij daarom dus de waarheid hebt?
Waar blijft de liefde, die naar mijn idee één van de hoofdzaken is waar het in het Christelijk geloof om draait.
Ken je dat?:
"De liefde van God dwingt me om je te zeggen dat...........".
En dan komt het!!
Let wel, ik zeg niet dat het onmogelijk is dat God tegen jou persoonlijk iets zegt.
Maar het verplicht je tot buitengewone voorzichtigheid.
Voorzichtigheid naar je zelf en nog veel meer voorzichtigheid naar de ander.
Jouw zekerheid is niet de zekerheid van de ander.
Als men de overtuiging heeft dat God achter je staat en dat je DUS Zijn wil doet dan kunnen er de vreselijkste dingen gebeuren.
In de naam van God.
In de naam van Allah.
Dingen die, naar mijn overtuiging, niet gebeuren als men de liefde centraal stelt.
Geen gezwijmelde liefde.
Nee, een strijdbare liefde.
Hoe tegenstrijdig dat ook klinkt.
Een kerk hier in Hengelo heeft de naam: GOD IS LIEFDE.
Die naam getuigt van lef en die naam verplicht.
Immers, de manier waarop God Zijn liefde kan geven is dóór zijn volgeling.
De Christen!
DQ
.
Er is dan iets gebeurd in hun leven waarin ze de hand van God zien.
Moeilijke, ondoorzichtige situaties waar dan "plotseling" een oplossing voor is.
Ook kan men met zeer veel overtuiging beweren dat God hen heeft duidelijk gemaakt dat..........
Nu heb ik niet de arrogantie om dit alles te ontkennen of weg te verklaren maar ik heb wel bedenkingen bij de stelligheid van deze beweringen.
Ik begrijp die stelligheid ook niet.
Als je niet blind bent voor het verleden dan kan je zien wat dit soort beweringen hebben opgeleverd.
Van kerkscheuringen tot godsdienstoorlogen.
En dat niet alleen in het verleden.
Helaas.
Nog steeds zie en hoor ik van Christenen die andere Christenen de maat (hun maat) nemen, oordelen en veroordelen.
Ben daar zelf ook wel slachtoffer van geworden.
Hoe is dit mogelijk?
Hoe is het mogelijk dat men zo goed weet wat God tegen jou persoonlijk zegt en dat jij daarom dus de waarheid hebt?
Waar blijft de liefde, die naar mijn idee één van de hoofdzaken is waar het in het Christelijk geloof om draait.
Ken je dat?:
"De liefde van God dwingt me om je te zeggen dat...........".
En dan komt het!!
Let wel, ik zeg niet dat het onmogelijk is dat God tegen jou persoonlijk iets zegt.
Maar het verplicht je tot buitengewone voorzichtigheid.
Voorzichtigheid naar je zelf en nog veel meer voorzichtigheid naar de ander.
Jouw zekerheid is niet de zekerheid van de ander.
Als men de overtuiging heeft dat God achter je staat en dat je DUS Zijn wil doet dan kunnen er de vreselijkste dingen gebeuren.
In de naam van God.
In de naam van Allah.
Dingen die, naar mijn overtuiging, niet gebeuren als men de liefde centraal stelt.
Geen gezwijmelde liefde.
Nee, een strijdbare liefde.
Hoe tegenstrijdig dat ook klinkt.
Een kerk hier in Hengelo heeft de naam: GOD IS LIEFDE.
Die naam getuigt van lef en die naam verplicht.
Immers, de manier waarop God Zijn liefde kan geven is dóór zijn volgeling.
De Christen!
DQ
.
zaterdag 20 juni 2009
Schuld en onmacht
Volgens de FAO, de voedsel- en landbouworganisatie van de Verenigde Naties, zijn er meer dan een miljard personen die altijd te weinig eten hebben.
Dat is een zesde van de wereldbevolking.
Wij zijn allen medeschuldig en onmachtig tegelijk.
De één is echter meer schuldig en minder onmachtig dan de ander.
DQ
.
Dat is een zesde van de wereldbevolking.
Wij zijn allen medeschuldig en onmachtig tegelijk.
De één is echter meer schuldig en minder onmachtig dan de ander.
DQ
.
vrijdag 19 juni 2009
Handje geven?
Volgens de VN zullen tengevolge van de creditcrisis 100 miljoen mensen extra door de honger omkomen.
Ook zo'n machteloos gevoel?
Deze mensen genieten van het leven en wonen in hun schitterende villa's.
Gewetenloos.
Zou je degenen die zichzelf vroeger en nu nog zoveel geld toestappen een handje durven geven en netjes meneer kunnen zeggen?
DQ
.
Ook zo'n machteloos gevoel?
Deze mensen genieten van het leven en wonen in hun schitterende villa's.
Gewetenloos.
Zou je degenen die zichzelf vroeger en nu nog zoveel geld toestappen een handje durven geven en netjes meneer kunnen zeggen?
DQ
.
De veroveraar van Andalucía
Alva ontdekte Amerika met z'n bootje.Sebo ontdekt Spanje op een motortje.................
DQ
.
dinsdag 16 juni 2009
Omgeving Rekken
Enkele foto's gemaakt in de omgeving van Rekken.
Joods kerkhof
Rekken
De molen in Rekken
DQ
.
Jubileum feestelijkheden
Ook vertoonde de Drumband PEACE uit Rekken zijn kunsten tijdens het jubileum.
Jubileum en nostalgie
Maandag 15 juni 2009, de dag dat mijn
oud-collega Jos de Wolf 40 jaar verbonden is aan
de Rekkense Inrichting, het huidige Rentray.
Hierbij enkele van de foto's die ik maakte tijdens de receptie.
Voor mij was het leuk om enkele oude bekenden weer te ontmoeten.
Na afloop van de gezellige receptie snuifden Sebo en ik nog wat nostalgie op in de omgeving van Rekken.
Voor Marijke en mij was het een bijzondere ervaring om in Eibergen huis en buurt terug te zien waar we jaren hebben gewoond.
Niet alleen bijzonder maar ook merkwaardig.
De huizen hadden een ander jasje aangekregen en waren uitgebreid met dakkapel en keukenuitbouw.
Gek, ik werd een beetje emotioneel.
Heimwee naar het verleden?
Het huis dat we direct na oplevering huurde.
Het huis waar Melody, onze jongste dochter en inmiddels de moeder van drie gezonde spruiten, is geboren.
De plaats waar mijn zendmast stond.
De scholen die de andere twee kotertjes (toen) hebben bezocht.
Tijden veranderen, ik ook?
Nee, niet echt.
DQ
.
Dood?
Deze spreuk kwam ik zojuist tegen en raakte me voldoende om het hierbij mee tegeven.
"Je sterft alleen als je er niet in slaagt
in anderen geworteld te zijn".
.
maandag 15 juni 2009
Rokerijtje
Wat ik al eerder heb gelezen las ik zojuist nogmaals.
De EU geeft aan de tabaksboeren subsidie voor een bedrag van 320 miljoen per jaar.
DRIE HONDERD TWINTIG MILJOEN !!!!!!!!!!
Tevens geeft ze 18 miljoen per jaar uit voor de Europese antirookcampagne.
ACHTIEN MILJOEN !!!!!!!!!
Het is niet altijd gemakkelijk om de EU serieus te nemen.
Gek dat er zo weinig belangstelling voor Europa is?
DQ
.
De EU geeft aan de tabaksboeren subsidie voor een bedrag van 320 miljoen per jaar.
DRIE HONDERD TWINTIG MILJOEN !!!!!!!!!!
Tevens geeft ze 18 miljoen per jaar uit voor de Europese antirookcampagne.
ACHTIEN MILJOEN !!!!!!!!!
Het is niet altijd gemakkelijk om de EU serieus te nemen.
Gek dat er zo weinig belangstelling voor Europa is?
DQ
.
zondag 14 juni 2009
Bedenk wel:
Dat zowel ongelovigen als gelovigen niet wetenschappelijk kunnen bewijzen
dat God wel of niet bestaat.
Dat hebben ze gemeenschappelijk.
Het betekent dat als een ongelovige zegt:
"God bestaat niet"
dit een zelfde inhoud heeft als de gelovige die zegt:
"God bestaat".
Wat maakt het dat de één wel gelooft en de ander niet?
Is geloven een gave die de één wel heeft en de ander niet?
Ik weet het niet.
Wel ken ik de strijd die sommigen hebben.
Zij die wel willen geloven maar bij wie het niet lukt.
Hoe ze ook hun best doen ze krijgen niet die vaste geloofsovertuiging die anderen wel hebben.
Zou het ook andersom kunnen?
Mensen die wel geloven maar hun best doen om niet te geloven?
DQ
.
vrijdag 12 juni 2009
Thuiszorg e.d.
Koppen in de kranten.
Politiek geschokt door rapport thuiszorg.
Geschokt, waarom?
Hoe naïef is men eigenlijk?
Heel naïef kennelijk.
Iedereen weet en kan zien dat mensen niet te vertrouwen zijn.
Mensen zijn sterk geneigd om in eerste instantie aan zichzelf te denken.
Vreemd genoeg bewonderen we mensen die dat niet doen, zij die pas in laatste instantie aan zichzelf denken.
Mensen al Majoor Boshardt bijvoorbeeld.
Daar waar mensen zich kunnen verrijken daar zál het gebeuren.
Dan is het niet belangrijk als dat ten koste zal gaan van anderen.
Er zal zelfs een hele redenatie worden opgebouwd waarin bewezen zal worden dat het recht en het gelijk aan hun kant staat.
Nee, ik heb geen hoge pet op over mens en mensheid.
Het is eigenlijk verwonderlijk dat er een maatschappij kon worden opgebouwd als de onze.
Veel vallen en opstaan natuurlijk.
Veel oorlog en onrecht natuurlijk.
Mogelijk is de huidige goed georganiseerde maatschappij ook wel het gevolg van dom eigenbelang.
Pas als het eigenbelang goed wordt georganiseerd kan je er immers zelf beter van worden.
Terug naar de beginzin.
Politiek geschokt door rapport thuiszorg.
Geschokt?
Hoezo?
Je kunt toch gewoon voorspellen dat dit soort zaken fout gaan.
Kijk naar de banken waar men het recht heeft genomen om te zorgen voor onbehoorlijk hoge beloningen.
Walgelijk eigenbelang.
Ten koste van iedereen.
Kijk naar de sociale sector.
Daar bevinden zich o.a. de woningbouwcorporaties.
Met hun rijkelijk gevulde loonzakken en zeer soepele afvloeiingsregelingen.
Dat blijft gewoon doorgaan, financiële crisis of niet.
Men heeft er immers recht op?
Zo kan ik wel doorgaan.
De vraag is hoe de gevolgen van een menselijke karakterfout zijn in te dammen.
Het zal NOOIT van binnen uit komen.
Daarom kan het alleen maar door controle van buitenaf.
Door mensen met dezelfde ingebouwde karakterfouten.
Moet daar dus weer een controle instantie bovenop?
Moeten die instanties ook elkaar controleren?
Het vervelende is dat de mensen die de uitwassen zouden moeten voorkomen zich vaak in dezelfde kringen bevinden of zich realiseren dat ze later in diezelfde kringen zullen komen.
(Heet dat: één pot nat?)
Het is duidelijk dat de maatschappij zoals die nu in elkaar zit op dit punt faalt.
Overduidelijk.
Iets wat in de ogen van iedereen (behalve natuurlijk in die van de betreffende figuurtjes) moreel verwerpelijk is, is juridisch gezien geen diefstal.
Men kan zich rustig ongestraft verrijken als men maar niet iets onbetaald uit een supermarkt meeneemt.
Terecht natuurlijk dat dit niet kan maar schokkend als maatschappelijke diefstal ongestraft blijft en gewoon door kan blijven gaan.
DQ
.
Politiek geschokt door rapport thuiszorg.
Geschokt, waarom?
Hoe naïef is men eigenlijk?
Heel naïef kennelijk.
Iedereen weet en kan zien dat mensen niet te vertrouwen zijn.
Mensen zijn sterk geneigd om in eerste instantie aan zichzelf te denken.
Vreemd genoeg bewonderen we mensen die dat niet doen, zij die pas in laatste instantie aan zichzelf denken.
Mensen al Majoor Boshardt bijvoorbeeld.
Daar waar mensen zich kunnen verrijken daar zál het gebeuren.
Dan is het niet belangrijk als dat ten koste zal gaan van anderen.
Er zal zelfs een hele redenatie worden opgebouwd waarin bewezen zal worden dat het recht en het gelijk aan hun kant staat.
Nee, ik heb geen hoge pet op over mens en mensheid.
Het is eigenlijk verwonderlijk dat er een maatschappij kon worden opgebouwd als de onze.
Veel vallen en opstaan natuurlijk.
Veel oorlog en onrecht natuurlijk.
Mogelijk is de huidige goed georganiseerde maatschappij ook wel het gevolg van dom eigenbelang.
Pas als het eigenbelang goed wordt georganiseerd kan je er immers zelf beter van worden.
Terug naar de beginzin.
Politiek geschokt door rapport thuiszorg.
Geschokt?
Hoezo?
Je kunt toch gewoon voorspellen dat dit soort zaken fout gaan.
Kijk naar de banken waar men het recht heeft genomen om te zorgen voor onbehoorlijk hoge beloningen.
Walgelijk eigenbelang.
Ten koste van iedereen.
Kijk naar de sociale sector.
Daar bevinden zich o.a. de woningbouwcorporaties.
Met hun rijkelijk gevulde loonzakken en zeer soepele afvloeiingsregelingen.
Dat blijft gewoon doorgaan, financiële crisis of niet.
Men heeft er immers recht op?
Zo kan ik wel doorgaan.
De vraag is hoe de gevolgen van een menselijke karakterfout zijn in te dammen.
Het zal NOOIT van binnen uit komen.
Daarom kan het alleen maar door controle van buitenaf.
Door mensen met dezelfde ingebouwde karakterfouten.
Moet daar dus weer een controle instantie bovenop?
Moeten die instanties ook elkaar controleren?
Het vervelende is dat de mensen die de uitwassen zouden moeten voorkomen zich vaak in dezelfde kringen bevinden of zich realiseren dat ze later in diezelfde kringen zullen komen.
(Heet dat: één pot nat?)
Het is duidelijk dat de maatschappij zoals die nu in elkaar zit op dit punt faalt.
Overduidelijk.
Iets wat in de ogen van iedereen (behalve natuurlijk in die van de betreffende figuurtjes) moreel verwerpelijk is, is juridisch gezien geen diefstal.
Men kan zich rustig ongestraft verrijken als men maar niet iets onbetaald uit een supermarkt meeneemt.
Terecht natuurlijk dat dit niet kan maar schokkend als maatschappelijke diefstal ongestraft blijft en gewoon door kan blijven gaan.
DQ
.
donderdag 11 juni 2009
Cultuur verval
Wat is dit voor een wereld?
Een wereld waar voor een spelletjespeler 95 miljoen Euro wordt geboden.
Real Madrid biedt dit bedrag voor de Portugese voetballer Cristiano Ronaldo.
Krankzinnig en decadent.
Aan decadentie gingen vele culturen ten onder.
Ze hadden het niet op tijd in de gaten.
Wij wel?
DQ
.
Een wereld waar voor een spelletjespeler 95 miljoen Euro wordt geboden.
Real Madrid biedt dit bedrag voor de Portugese voetballer Cristiano Ronaldo.
Krankzinnig en decadent.
Aan decadentie gingen vele culturen ten onder.
Ze hadden het niet op tijd in de gaten.
Wij wel?
DQ
.
Een wereld zonder mij.
Toen Marijke en ik enige tijd geleden in Enkhuizen waren bezochten we een nicht van mij.
Ze was via via in het bezit gekomen van een foto van mijn moeder.
Zij is hier de juffrouw van een kleuterklas in Enkhuizen.
Ik weet niet wanneer de foto genomen is maar het was vóór de oorlog.
De wereld had mij nog niet leren kennen aangezien van mij zelfs de kiel nog niet was gelegd.
(Arme wereld.......)
DQ
.
Brrrrrr
Eenzaam en vaak alleen.
Ken je dat gevoel?
Die combinatie van regenachtige somberheid.
Heimwee-achtige gevoelens naar een warm land.
Heimwee gevoelens naar iets onbekendst.
En alleen zijn?
Ik wel en ik heb er bijzonder veel last van.
DQ
.
Ken je dat gevoel?
Die combinatie van regenachtige somberheid.
Heimwee-achtige gevoelens naar een warm land.
Heimwee gevoelens naar iets onbekendst.
En alleen zijn?
Ik wel en ik heb er bijzonder veel last van.
DQ
.
Geschiedenis
Elders op mijn log maakte ik meldingvan de trouwdag van
Sebo en Gretha.
Uiteraard moest ik denken
aan onze trouwdag.
26 maart 1965.
Wat een lange tijd geleden.
En wat is er sindsdien
niet allemaal
gebeurd.
Jaap Schoen
FOTO_REPORTAGE'S
Stationsweg 31
Alkmaar
DQ
.
Beschaving
Mijn bruine schoenen doen hun werk.
Geluidloos!
Ze zitten aan mijn voeten en je hoort ze niet.
Damesschoenen klikken.
Geruis- en geluidloos loop ik naast een klikkende dame.
Mijn zwarte en zeer beschaafde schoenen plokken.
Plokken niet bij de hakken.
Plokken elders op onbekende plekken.
Hoor je een plok-klik of klik-plok geluid dan kom ik er aan.
Mét dame en mét mijn zwarte schoenen.
Beschaafd!
DQ
.
Geluidloos!
Ze zitten aan mijn voeten en je hoort ze niet.
Damesschoenen klikken.
Geruis- en geluidloos loop ik naast een klikkende dame.
Mijn zwarte en zeer beschaafde schoenen plokken.
Plokken niet bij de hakken.
Plokken elders op onbekende plekken.
Hoor je een plok-klik of klik-plok geluid dan kom ik er aan.
Mét dame en mét mijn zwarte schoenen.
Beschaafd!
DQ
.
Rafael
Een dikke 15 jaar geleden ging ik voor het eerst naar Zuid Spanje, Andalucía.
Ik logeerde daar bij Ben, mijn zwager die er al heel lang woonde.
Geestelijk zat ik toen nogal in de knoop en mijn bezoek aan dit schitterende, warme en lichte gebied betekende het begin van het begin van herstel voor mij.
Ben en zijn vrouw woonde toen op de begane grond in een laag flatgebouw.
Volgens mij in de enige wijk met etagewoningen in Valverde del Camino.
Boven hen woonde Rafael met zijn gezin.
Ik maakte kennis met hem, in eerste instantie voornamelijk vanwege het bedrijven van dezelfde hobby.
Ons gelicenceerd zendamateurisme dreef me samen met hem het dak op om antennes te plaatsen.
In de loop van de tijd raakte de hobby op de achtergrond.
Veel belangrijker werd onze gezamenlijke interesse in de cultuur van het land, iets waar hij natuurlijk heel veel meer van wist dan ik.
Samen met hem en Inma, zijn vrouw, hebben we veel van de omgeving gezien en enorm genoten.
Iets waar Sebo ook twee vakanties deelgenoot van was.
Een jaar of zeven geleden trof ik twee ongeruste mensen aan.
Het chemische bedrijf waar Rafael werkte had de strijd opgegeven en de geest gegeven.
Dat betekende voor hem vervroegd pensioen en een terugval in inkomsten.
Nu heb ik zelden of nooit iemand gezien die zo actief is als hij.
Kan hij eigenlijk wel stil zitten?
Zo heeft hij o.a. een geweldige verzameling oude radio's.
Hij struint daar rommelmarkten voor af en maakt driftig gebruik van de zoekmoglijkheden die Internet biedt.
De kapotte radio's worden vervolgens door hem gerepareerd.
Al met al levert dat een privé radiomuseum op.
Prachtig georganiseerd en alles werkend.
Misschien plaats ik eens een foto.
Ondertussen verzamelt hij ook nog motorfietsen, die hij onderhoudt en is druk met nog zeer veel andere zaken.
Zoals land, huis, familie, vrienden en campo.
Je zou dus zeggen dat zijn leven rijk gevuld is en er weinig tijd overblijft voor andere zaken.
Bovendien heeft hij ook nog een gezin met twee zoons die overigens inmiddels studeren.
Dit alles is niet voldoende voor Rafael om zijn leven totaal te vullen.
Daarom bedacht hij dat een studie wel leuk zou zijn.
Sevilla is ongeveer 80 km bij Valverde del Camino vandaan.
Midden in de stad heeft zijn moeder, die wij ook kennen en waarderen wegens geweldige gastvrijheid, een appartement, een tweede huis.
Die combinatie plus het feit dat Sevilla een universiteitsstad is en mogelijk ook omdat zijn broer arts is deed hem de gang naar de universiteit maken.
Morgen krijgt hij z'n bul.
Na zes jaar afgestudeerd.
Arts!!
Een studie als hobby en een arts uit hobby.
Hij is inmiddels te oud om er echt veel mee te kunnen doen, denk ik.
Geweldig om als hobby en tijdvulling zo'n zware studie te doen.
In de kolom hier rechts staat een foto van Rafael.
Ik ben blij en trots.
Het wordt tijd dat ik hen weer eens om de hals vlieg.
(Ga je mee Sebo?)
DQ
.
Ik logeerde daar bij Ben, mijn zwager die er al heel lang woonde.
Geestelijk zat ik toen nogal in de knoop en mijn bezoek aan dit schitterende, warme en lichte gebied betekende het begin van het begin van herstel voor mij.
Ben en zijn vrouw woonde toen op de begane grond in een laag flatgebouw.
Volgens mij in de enige wijk met etagewoningen in Valverde del Camino.
Boven hen woonde Rafael met zijn gezin.
Ik maakte kennis met hem, in eerste instantie voornamelijk vanwege het bedrijven van dezelfde hobby.
Ons gelicenceerd zendamateurisme dreef me samen met hem het dak op om antennes te plaatsen.
In de loop van de tijd raakte de hobby op de achtergrond.
Veel belangrijker werd onze gezamenlijke interesse in de cultuur van het land, iets waar hij natuurlijk heel veel meer van wist dan ik.
Samen met hem en Inma, zijn vrouw, hebben we veel van de omgeving gezien en enorm genoten.
Iets waar Sebo ook twee vakanties deelgenoot van was.
Een jaar of zeven geleden trof ik twee ongeruste mensen aan.
Het chemische bedrijf waar Rafael werkte had de strijd opgegeven en de geest gegeven.
Dat betekende voor hem vervroegd pensioen en een terugval in inkomsten.
Nu heb ik zelden of nooit iemand gezien die zo actief is als hij.
Kan hij eigenlijk wel stil zitten?
Zo heeft hij o.a. een geweldige verzameling oude radio's.
Hij struint daar rommelmarkten voor af en maakt driftig gebruik van de zoekmoglijkheden die Internet biedt.
De kapotte radio's worden vervolgens door hem gerepareerd.
Al met al levert dat een privé radiomuseum op.
Prachtig georganiseerd en alles werkend.
Misschien plaats ik eens een foto.
Ondertussen verzamelt hij ook nog motorfietsen, die hij onderhoudt en is druk met nog zeer veel andere zaken.
Zoals land, huis, familie, vrienden en campo.
Je zou dus zeggen dat zijn leven rijk gevuld is en er weinig tijd overblijft voor andere zaken.
Bovendien heeft hij ook nog een gezin met twee zoons die overigens inmiddels studeren.
Dit alles is niet voldoende voor Rafael om zijn leven totaal te vullen.
Daarom bedacht hij dat een studie wel leuk zou zijn.
Sevilla is ongeveer 80 km bij Valverde del Camino vandaan.
Midden in de stad heeft zijn moeder, die wij ook kennen en waarderen wegens geweldige gastvrijheid, een appartement, een tweede huis.
Die combinatie plus het feit dat Sevilla een universiteitsstad is en mogelijk ook omdat zijn broer arts is deed hem de gang naar de universiteit maken.
Morgen krijgt hij z'n bul.
Na zes jaar afgestudeerd.
Arts!!
Een studie als hobby en een arts uit hobby.
Hij is inmiddels te oud om er echt veel mee te kunnen doen, denk ik.
Geweldig om als hobby en tijdvulling zo'n zware studie te doen.
In de kolom hier rechts staat een foto van Rafael.
Ik ben blij en trots.
Het wordt tijd dat ik hen weer eens om de hals vlieg.
(Ga je mee Sebo?)
DQ
.
dinsdag 9 juni 2009
Met een boekje in een hoekje
Enige dagen geleden schreef ik over een ontbrekend boek van Havank.
Dankzij hulp van Sebo, die via Internet een antiquariaat ontdekte die het boekje had, ben ik vanmorgen in het bezit gekomen van Havanks "Mary Christmas".
Het weer is niet zo geweldig dus mis ik weinig zon als ik me lekker terugtrek met het boekje in een hoekje.
Misschien zinnig even te wijzen op de boekhandel die me het boekje stuurde.
Ik doe dat vooral wegens de vlotte verzending en bijzonder goed verzorgde verpakking.
Het is:
De Gevederde Kikker
Torenstraat 17/A
9982 AW Uithuizermeeden
telefoon: 06-38045765
gevederde_kikker@orange.nl
DQ
.
Mijn onvermogen
Enige tijd geleden had ik geregeld een gedachtewisseling over religie met iemand in Canada.
Dat wil zeggen het was mijn bedoeling maar het is niet tot een gedachtewisseling gekomen.
Als iemand zo overtuigd is van het eigen gelijk dan blijkt het voor mij onmogelijk om tot zo'n uitwisseling te komen.
De situatie beschadigde me en deed me pijn daarom moest ik er gewoon uit pure zelfbescherming mee stoppen.
De pijn was en is dubbel want ik kan me niet herinneren dat ik ooit met iemand het contact heb verbroken.
Nog steeds zit dit me dwars omdat ik overtuigd ben van zijn oprechtheid, goede bedoelingen en goede wil.
Uiteraard kan en mag de lezer zeggen: "Wat gaat mij dat aan?".
Het is echter geen geheim en alles kan op mijn log worden nagelezen.
De reden waarom ik er iets over schrijf is omdat ik wil wijzen op zijn website.
Ondanks mijn problemen is het de moeite waard daar een kijkje te nemen.
Bovendien hoeft mijn probleem niet het probleem van een ander te zijn of te worden.
http://www.wevezet.web-log.nl/
DQ
.
Dat wil zeggen het was mijn bedoeling maar het is niet tot een gedachtewisseling gekomen.
Als iemand zo overtuigd is van het eigen gelijk dan blijkt het voor mij onmogelijk om tot zo'n uitwisseling te komen.
De situatie beschadigde me en deed me pijn daarom moest ik er gewoon uit pure zelfbescherming mee stoppen.
De pijn was en is dubbel want ik kan me niet herinneren dat ik ooit met iemand het contact heb verbroken.
Nog steeds zit dit me dwars omdat ik overtuigd ben van zijn oprechtheid, goede bedoelingen en goede wil.
Uiteraard kan en mag de lezer zeggen: "Wat gaat mij dat aan?".
Het is echter geen geheim en alles kan op mijn log worden nagelezen.
De reden waarom ik er iets over schrijf is omdat ik wil wijzen op zijn website.
Ondanks mijn problemen is het de moeite waard daar een kijkje te nemen.
Bovendien hoeft mijn probleem niet het probleem van een ander te zijn of te worden.
http://www.wevezet.web-log.nl/
DQ
.
maandag 8 juni 2009
St Lambertus Basiliek
Vanuit mijn huis zie ik de toren van de St Lambertus Basiliek.
De kerk is niet geweldig oud d.w.z. een dikke 100 jaar.
Enige jaren geleden is de kerk opgeknapt en waar nodig gerestaureerd.
Ik vind het een mooie kerk en loop er nog wel eens binnen.
Deze video maakte ik vanmiddag met mijn fotocamera.
Sebo en Gretha
Enkele van de vele foto's
die gemaakt zijn ter gelegenheid
van
het huwelijk
van
Sebo en Gretha.
Deze foto's staan in omgekeerde volgorde.
Gekostumeerd geluk
Voor akkoord getekend -2
Voor akkoord getekend -1
Handje contantje
KUNST
De balkon scene
Mooie heer bij mooie auto
DQ
.
zondag 7 juni 2009
Modem
Hoewel nog niet alles voor elkaar is lijkt Internet weet te werken.
Vervangend modem ontvangen en geïnstalleerd.
DQ
.
zaterdag 6 juni 2009
Modemloze feestelijkheden
Het is zaterdagmorgen en nog steeds heb ik geen modem.
Internetten doe ik daarom nog steeds via mijn telefoon.
Dat gaat een stuk langzamer en werkt niet altijd goed.
Het gevolg is dat ik aan sommigen wel mail kan sturen en aan anderen niet.
Op sommige lijsten kan ik wel reageren en op andere niet.
Dus sorry mensen als er geen reacties komen van me.
Ik doe wel mijn best maar mijn Internetverbinding niet.
Nu is het uitgerekend zo, en door mij reeds verwacht, dat de modemboer gister aan mijn deur is geweest.
Uitgerekend op de enige dag in de afgelopen twee weken dat ik niet thuis kon zijn.
Zo werkt het toeval kennelijk.
Hoewel toeval?
Pas na mijn tweede telefoontje kwam de provider in actie.
In inderdaad, toen ging het snel.
En waarom ik er niet was gisteren?
Ja, dat komt door die Sebo en die Gretha.
Er moest getrouwd worden.
En er werd getrouwd!
In Elburg.
Sjonge, dat is een leuk oud stadje en wat een mooie trouwplaats.
Een oud klooster.
Eeuwen die genoeglijk op je neerkijken.
Prachtig.
Bijna de hele plechtigheid heb ik kunnen filmen.
Lichte camera die naarmate de tijd vordert steeds zwaarder werd.
Terwijl het toch lichter zou moeten worden omdat er steeds meer energie uit de accu weg vloeide......
Dat laatste was trouwens de reden waarom ik de kerkdienst slechts gedeeltelijk heb kunnen filmen.
Leeg is leeg.
De receptie en maaltijd later op de dag voldeed ruimschoots aan mijn specificaties ten aanzien van gezelligheid, eetbaarheid en drinkbaarheid.
Leuk, zonder enige restrictie.
Waarom ik nou als vrijwilliger werd aangewezen om mee te moeten doen met een spelletje, weet ik niet.
Er zijn maar weinig spelletjes die ik leuk vind.
Maar dit was wel leuk al verloor ik bijna onmiddellijk.
Heerlijk toch?
De dag startte met het ontstijgen van het bed rond de klok van half zeven en eindigde met het bestijgen van het apparaat rond diezelfde klok rond het middernachtelijk spookuur.
Geen gespook trouwens.
Tenzij je de heer Kl. v. Aak als spook wilt zien.
Dus veel gefilmd en gefotografeerd.
Terzijnertijdsgelegenheid zal ik enkele foto's plaatsen alhier en enkele filmfragmenten op youtube.
De zon zal zich later op de dag terugtrekken teneinde regen de kans te geven zich te kunnen manifesteren.
DQ
.
Internetten doe ik daarom nog steeds via mijn telefoon.
Dat gaat een stuk langzamer en werkt niet altijd goed.
Het gevolg is dat ik aan sommigen wel mail kan sturen en aan anderen niet.
Op sommige lijsten kan ik wel reageren en op andere niet.
Dus sorry mensen als er geen reacties komen van me.
Ik doe wel mijn best maar mijn Internetverbinding niet.
Nu is het uitgerekend zo, en door mij reeds verwacht, dat de modemboer gister aan mijn deur is geweest.
Uitgerekend op de enige dag in de afgelopen twee weken dat ik niet thuis kon zijn.
Zo werkt het toeval kennelijk.
Hoewel toeval?
Pas na mijn tweede telefoontje kwam de provider in actie.
In inderdaad, toen ging het snel.
En waarom ik er niet was gisteren?
Ja, dat komt door die Sebo en die Gretha.
Er moest getrouwd worden.
En er werd getrouwd!
In Elburg.
Sjonge, dat is een leuk oud stadje en wat een mooie trouwplaats.
Een oud klooster.
Eeuwen die genoeglijk op je neerkijken.
Prachtig.
Bijna de hele plechtigheid heb ik kunnen filmen.
Lichte camera die naarmate de tijd vordert steeds zwaarder werd.
Terwijl het toch lichter zou moeten worden omdat er steeds meer energie uit de accu weg vloeide......
Dat laatste was trouwens de reden waarom ik de kerkdienst slechts gedeeltelijk heb kunnen filmen.
Leeg is leeg.
De receptie en maaltijd later op de dag voldeed ruimschoots aan mijn specificaties ten aanzien van gezelligheid, eetbaarheid en drinkbaarheid.
Leuk, zonder enige restrictie.
Waarom ik nou als vrijwilliger werd aangewezen om mee te moeten doen met een spelletje, weet ik niet.
Er zijn maar weinig spelletjes die ik leuk vind.
Maar dit was wel leuk al verloor ik bijna onmiddellijk.
Heerlijk toch?
De dag startte met het ontstijgen van het bed rond de klok van half zeven en eindigde met het bestijgen van het apparaat rond diezelfde klok rond het middernachtelijk spookuur.
Geen gespook trouwens.
Tenzij je de heer Kl. v. Aak als spook wilt zien.
Dus veel gefilmd en gefotografeerd.
Terzijnertijdsgelegenheid zal ik enkele foto's plaatsen alhier en enkele filmfragmenten op youtube.
De zon zal zich later op de dag terugtrekken teneinde regen de kans te geven zich te kunnen manifesteren.
DQ
.
donderdag 4 juni 2009
Gekrabbel
Met oude bekenden hebben we gisteravond in gepaste sfeer de ongebonden staat van Sebo herdacht.
Vandaag zijn laatste "vrije" dag.
Morgen.........
Getrouwd, gebonden en gelukkig.
In een boek dat ik op de kop tikte over leven en schrijven van de door mij bewonderde taal virtuoze en humoristisch detectiveschrijver Havank vond ik een lijst van zijn boeken.
Ik had die boeken op nummervolgorde op de plank gezet maar wist dat dit niet de chronologisch geschreven volgorde was.
Aan de hand van die lijst heb ik ze nu in de juiste volgorde in de boekenkast staan.
Toen ontdekte ik dat er een exemplaar ontbrak.
De antiquair van Montparnasse.
Dat wist ik niet en nu ben ik teleurgesteld.
Teleurgesteld en lichtjes vreugdevol.
Want, stel dat ik die titel ooit te pakken krijg, dan heb ik een nieuw leesavontuur te goed.
En daar heb ik zin in hoewel herlezen van de boeken ook het nodige genoegen verschaft.
Nog steeds geen modem en het weer is ook niet erg gezellig.
Enige weken geleden zijn Marijke en ik er een paar daagjes tussenuit geweest.
Leuke gesprekken kunnen zich in de trein ontwikkelen.
Zo kwamen we in gesprek met een vrouw die op weg was naar Amsterdam.
Ze woonde, als ik me goed herinner, in Zwolle maar ze had met haar man een tweede huisje kunnen kopen in oud Amsterdam.
Samen met manlief waren ze het aan het opknappen.
Enthousiast vertelde ze er over.
En ik kon geheel met haar meevoelen.
Het lijkt me ook prachtig om een woongelegenheidje te hebben in hartje Amsterdam.
Heerlijke stad.
Het gesprek nam een onverwachte, doch plezierige, wending toen vakantie ter sprake kwam.
Ze bleek heel enthousiast te zijn over Andalucía.
Toen ze vervolgens de gevoelens van haar man over dit gebied probeerde te verwoorden raakte ze een gevoelige snaar bij me.
Zoals de lieve lezer weet of kan weten ligt daar een gedeelte van mijn hart.
Leuk als twee volkomen onbekende mensen plotseling dezelfde taal blijken te spreken.
Europese verkiezing.
Het is nu 10.20 uur.
Normaal heb ik het gekies reeds achter de rug.
Nu wordt het wat later omdat ik, overigens zonder hoop, op mijn modem wacht.
Enfin, ergens op deze aardkloot schijnt ongetwijfeld en zeer uitbundig de zon.
En dan nogmaals van Willem Wilmink:
Echtpaar in de trein.
Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.
Voor 't verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór- , ik achteruit.
We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.
Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.
Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.
DQ
.
Vandaag zijn laatste "vrije" dag.
Morgen.........
Getrouwd, gebonden en gelukkig.
In een boek dat ik op de kop tikte over leven en schrijven van de door mij bewonderde taal virtuoze en humoristisch detectiveschrijver Havank vond ik een lijst van zijn boeken.
Ik had die boeken op nummervolgorde op de plank gezet maar wist dat dit niet de chronologisch geschreven volgorde was.
Aan de hand van die lijst heb ik ze nu in de juiste volgorde in de boekenkast staan.
Toen ontdekte ik dat er een exemplaar ontbrak.
De antiquair van Montparnasse.
Dat wist ik niet en nu ben ik teleurgesteld.
Teleurgesteld en lichtjes vreugdevol.
Want, stel dat ik die titel ooit te pakken krijg, dan heb ik een nieuw leesavontuur te goed.
En daar heb ik zin in hoewel herlezen van de boeken ook het nodige genoegen verschaft.
Nog steeds geen modem en het weer is ook niet erg gezellig.
Enige weken geleden zijn Marijke en ik er een paar daagjes tussenuit geweest.
Leuke gesprekken kunnen zich in de trein ontwikkelen.
Zo kwamen we in gesprek met een vrouw die op weg was naar Amsterdam.
Ze woonde, als ik me goed herinner, in Zwolle maar ze had met haar man een tweede huisje kunnen kopen in oud Amsterdam.
Samen met manlief waren ze het aan het opknappen.
Enthousiast vertelde ze er over.
En ik kon geheel met haar meevoelen.
Het lijkt me ook prachtig om een woongelegenheidje te hebben in hartje Amsterdam.
Heerlijke stad.
Het gesprek nam een onverwachte, doch plezierige, wending toen vakantie ter sprake kwam.
Ze bleek heel enthousiast te zijn over Andalucía.
Toen ze vervolgens de gevoelens van haar man over dit gebied probeerde te verwoorden raakte ze een gevoelige snaar bij me.
Zoals de lieve lezer weet of kan weten ligt daar een gedeelte van mijn hart.
Leuk als twee volkomen onbekende mensen plotseling dezelfde taal blijken te spreken.
Europese verkiezing.
Het is nu 10.20 uur.
Normaal heb ik het gekies reeds achter de rug.
Nu wordt het wat later omdat ik, overigens zonder hoop, op mijn modem wacht.
Enfin, ergens op deze aardkloot schijnt ongetwijfeld en zeer uitbundig de zon.
En dan nogmaals van Willem Wilmink:
Echtpaar in de trein.
Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.
Voor 't verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór- , ik achteruit.
We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.
Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.
Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.
DQ
.
woensdag 3 juni 2009
Online
Heb om 12.20 uur naar Online.nl gebeld.
Ondanks beloften was het modem NIET verstuurd.
Hoe kan dat toch?
Waarom werkt men zo slecht?
Toch gebrek aan interesse voor de ander?
Zit ik zonder Internet en heb dagenlang voor niets thuis zitten wachten.
Geregeld koop ik dingen via Internet.
Praktisch altijd heb ik die zaken binnen enkele dagen in huis.
De provider waar ik al lang bij ben aangesloten laat me in de kou zitten.
DQ
.
Ondanks beloften was het modem NIET verstuurd.
Hoe kan dat toch?
Waarom werkt men zo slecht?
Toch gebrek aan interesse voor de ander?
Zit ik zonder Internet en heb dagenlang voor niets thuis zitten wachten.
Geregeld koop ik dingen via Internet.
Praktisch altijd heb ik die zaken binnen enkele dagen in huis.
De provider waar ik al lang bij ben aangesloten laat me in de kou zitten.
DQ
.
Modemgedoe
Het woensdag, 9.40 uur en inmiddels 3 juni.
Nog steeds zit ik thuis en kan ik niet weg.
Want.........
Geen nieuw modem.
Nog steeds niet.
Online.nl, zo moeilijk is het toch niet om een modem te versturen?
Als ik via Internet iets bestel is het er binnen enkele dagen.
Natuurlijk zit er een weekend en een feestdag tussen maar dan nog........
Wat ik zo opvallend vind is dat degenen die voor verzending verantwoordelijk zijn zelf ook niet zonder Internet zouden willen zitten.
En zeker niet hun tijd zouden willen verdoen door aldoor thuis te blijven wachten.
Je verplaatsen in de ander?
Nee, ieder voor zich en God (waar men toch niet meer in gelooft) voor ons allen.
Egoïsme en zelfzucht (of is dat hetzelfde?) vieren hoogtij en is kennelijk normaal.
Ik graai, hij graait, jij graait, wij graaien enz.
Graaien moet, maar wel graag meer dan jij of, nog liever misschien, ten koste van jou.
Ja inderdaad, ik dwaal af want dit gegraai heeft natuurlijk niets met mijn vervangend modem te maken.
Maar gedachten springen heen en weer, gaan hun eigen gang.
En als ik dan vanmorgen weer hoor over belachelijke bedragen voor bestuurders die hun werk niet goed hebben gedaan.
Als ik dan hoor dat een vriend van mij door een bank of verzekering perfecte vooruitzichten zijn voorgeschoteld en dan wanneer het puntje bij het paaltje komt bijna niets krijgt maar wel veel heeft betaald...........
Ja dan is er de neiging om zaken die niet met elkaar te maken hebben aan elkaar te koppelen.
Steeds vaker merk ik dat de ander slechts iemand is waar je beter van kunt/moet worden.
Zou dat tegenwoordig sterker zijn dan vroeger?
Het lijkt er op maar is natuurlijk niet zo.
Mensen zijn mensen en gedragen zich zo.
Zo trots op je mens-zijn hoef je niet te zijn.
Lang leve hen die zich wel kunnen en willen verplaatsen in de ander.
En daar vervolgens iets positiefs mee doen.
Ze zijn er.
Gelukkig.
Je zult zien, straks ga ik naar de markt en dan ligt hier een hulpeloos papiertje zeggende:
"Je was er niet, wat nu?"
Maar de kans dat er voorlopig niets komt lijkt me zo langzamerhand nog groter.
DQ
.
Nog steeds zit ik thuis en kan ik niet weg.
Want.........
Geen nieuw modem.
Nog steeds niet.
Online.nl, zo moeilijk is het toch niet om een modem te versturen?
Als ik via Internet iets bestel is het er binnen enkele dagen.
Natuurlijk zit er een weekend en een feestdag tussen maar dan nog........
Wat ik zo opvallend vind is dat degenen die voor verzending verantwoordelijk zijn zelf ook niet zonder Internet zouden willen zitten.
En zeker niet hun tijd zouden willen verdoen door aldoor thuis te blijven wachten.
Je verplaatsen in de ander?
Nee, ieder voor zich en God (waar men toch niet meer in gelooft) voor ons allen.
Egoïsme en zelfzucht (of is dat hetzelfde?) vieren hoogtij en is kennelijk normaal.
Ik graai, hij graait, jij graait, wij graaien enz.
Graaien moet, maar wel graag meer dan jij of, nog liever misschien, ten koste van jou.
Ja inderdaad, ik dwaal af want dit gegraai heeft natuurlijk niets met mijn vervangend modem te maken.
Maar gedachten springen heen en weer, gaan hun eigen gang.
En als ik dan vanmorgen weer hoor over belachelijke bedragen voor bestuurders die hun werk niet goed hebben gedaan.
Als ik dan hoor dat een vriend van mij door een bank of verzekering perfecte vooruitzichten zijn voorgeschoteld en dan wanneer het puntje bij het paaltje komt bijna niets krijgt maar wel veel heeft betaald...........
Ja dan is er de neiging om zaken die niet met elkaar te maken hebben aan elkaar te koppelen.
Steeds vaker merk ik dat de ander slechts iemand is waar je beter van kunt/moet worden.
Zou dat tegenwoordig sterker zijn dan vroeger?
Het lijkt er op maar is natuurlijk niet zo.
Mensen zijn mensen en gedragen zich zo.
Zo trots op je mens-zijn hoef je niet te zijn.
Lang leve hen die zich wel kunnen en willen verplaatsen in de ander.
En daar vervolgens iets positiefs mee doen.
Ze zijn er.
Gelukkig.
Je zult zien, straks ga ik naar de markt en dan ligt hier een hulpeloos papiertje zeggende:
"Je was er niet, wat nu?"
Maar de kans dat er voorlopig niets komt lijkt me zo langzamerhand nog groter.
DQ
.
dinsdag 2 juni 2009
Langzaam
2 juni
Nog steeds geen nieuw modem.
Vervelend, ik kan niet Internetten zoals ik gewend ben maar nog vervelender is dat ik thuis moet blijven om op de post te wachten.
Dat doe ik met Pinksteronderbreking al bijna een week.
Fijn dat ik met behulp van mijn mobieltje nog kan Internetten.
Gaat vrij goed maar veel en veel minder snel.
Tot snellere tijden.
DQ
.
Nog steeds geen nieuw modem.
Vervelend, ik kan niet Internetten zoals ik gewend ben maar nog vervelender is dat ik thuis moet blijven om op de post te wachten.
Dat doe ik met Pinksteronderbreking al bijna een week.
Fijn dat ik met behulp van mijn mobieltje nog kan Internetten.
Gaat vrij goed maar veel en veel minder snel.
Tot snellere tijden.
DQ
.
zondag 31 mei 2009
Sorry
Sorry beste mensen.
Noodgedwongen ben ik Internetrustig,
Al geruime tijd.
Mijn Internetmodem is kapot en ik wacht op vervanging.
Dit kleine schrijverijtje klop ik mijn netboekje in.
Een netboekje dat samenwerkt met de Internetverbinding op mijn mobiele telefoon.
Bij gebrek aan een programma werkte dat eerst niet.
Simpel werd gezegd dat ik dat eerst even moest downloaden.
Maar hoe doe je dat als je geen Internet hebt?
Via bluetooth lukte het uiteindelijk en ben ik er weer.
Eventjes slechts want het is toch wat behelpen.
Vandaar en tot betere tijden.
Geniet van pinksteren en volgende dagen.
(Raar hoor, geen Internet)
Johan (DQ)
.
zondag 24 mei 2009
Reisverslag van Gonnie - Foto's
Willem in de wildernis.
Onder het kopje Reisverslag van Gonnie verteld Gonnie lager in dit log over haar belevenissen in het Midden Oosten.
Hierbij enkele foto's die ze stuurde om hier te plaatsen.
vrijdag 22 mei 2009
Boekgedoe.
Rechts in de kolom schreef ik al eerder iets over Don Queso.
Een Internetnaam die ik me heb toegeëigend en heb opgediept uit de verhalen van Havank.
Een detectiveschrijver die helaas steeds minder wordt gelezen.
Ik zeg helaas omdat het werk na zoveel jaren nog steeds uitstekend te lezen valt.
In de latere boeken wordt de Schaduw de hoofdpersoon en verschuift het taalgebruik naar taalspel en soms kolder.
Don Queso wordt als volgt in het boek Spaanse Pepers (1954) geïntroduceerd:
"Don Queso is de Spaanse bijnaam - meneer Kaas - van de Nederlandse Adrian Alexander Jonkheer van Cruytnagel tot Pepercoeck, een man met rijke erftantes als Clavina van Hiegel de Prieghel de Beughelbaen - die bas zingt in het kerkkoor - en Gerbranda Pannenbrander".
Denk nou niet dat deze flauwekul afbreuk doet aan het verhaal.
Ik lees de boeken nog steeds met zeer veel genoegen.
Als je dat ook eens wilt doen dan verwijs ik je naar Internet of naar de rommelmarkt.
Vaak duiken daar de pockets op.
En dat voor een habbekrats.
Dat betekent dus veel iets voor bijna niets.
En dat in deze crisistijd.
Wat wil je nog meer?
DQ
.
Twentigheden
Nou, dat viel me niet tegen.
Misschien kan en mag ik er zelfs wel een beetje trots op zijn.
Op z'n minst, tevreden.
Marijke had het idee opgevat om met Hemelvaartsdag een stukkie te gaan fietsen.
Dan zou ze ook mijn zwager uitnodigen.
De inwendige mens begon nattigheid te bevroeden.
Niet zo zeer dat ik haar verdacht van minder fraaie bedoelingen maar mijn zwager fietst graag en doet dat tamelijk intensief.
Marijke brengt dagelijks vele dagdeeltjes door op haar stalen ros.
En ik?
Ik heb een goeie fiets.
Al enkele jaren.
En een ongebruikte fiets blijft best in een goeie conditie.
Maar ik zelf dan?
Hoe staat het met mijn conditie?
Qua fietserij had ik geen idee.
Maar je moet je als jonge bejaarde niet laten kennen dus besloot ik zonder (uiterlijke) aarzeling haar mijn ja-woord te geven.
Iets wat ik overigens tientallen jaren eerder ook al eens heb gedaan.
Zo stapte ik dus iets over negenen op mijn tweewieler om drie en een halve kilometer verderop bij mijn zwager eerst een bakkie leut te nuttigen.
Het begin was er en dit had ik gehaald.
Twente is mooi.
Twente is ook mooi direct in de eigen omgeving.
Waarom daar dan niet blijven?
Toch?
De beide fietsmaniakken hadden andere ideeën.
Zwager had z'n fiets behangen met ritsen elektronica die in direct contact stonden met enkele kunstmatige hemellichamen en Marijke had haar hondje voor op de fiets.
Ik hoefde alleen maar mijn buik mee te nemen.
Twente is mooi zoals ik reeds eerder zei.
Ook 30 kilometer verderop is dat het geval.
En die afstand valt best mee, mits je daar rechtstreeks naartoe fiets en met de bus terug kunt.....
Vele bloemen heb ik gezien.
Vele koeien zien grazen.
Schaapjes zien huppelen.
Geiten horen mekkeren.
Bomen gezien........, ontelbaar vele.
En dan heb ik het nog niet eens over planten en een ongelooflijke hoeveelheid grassprieten.
Boerderijen ook.
En zoveel op zo'n toertocht.
Rekken.
Ken je Rekken?
Dat was de planning van onze snoodaards.
En we zijn er gekomen.
Kijk, en dat was dan wel weer erg leuk.
Daar heb ik jaren gewerkt.
Leuk om er rond te kijken en herinneringen op te laten borrelen.
Inmiddels draaide de zon z'n dagelijkse rondje en de klokken met haar.
(Hoe heter, hoe vrouwelijker.)
Mijn horloge deed daaraan mee en liet zien dat het tijd werd om naar de eigen burcht terug te keren.
Dit om te kunnen voldoen aan een afspraak met Sebo.
Een afspraak die al vele dagen eerder tot stand was gekomen.
Een afspraak die al vele dagen eerder tot stand was gekomen.
Bah.
De kortste weg was tevens de vervelendste.
En ik begon een baal-uurtje te krijgen.
Eigenlijk had ik het fietsen wel aardig gevonden.
Het weer was prima en het humeur ook.
Maar ik had er plots geen zin meer in.
Maar het moest.
En het lukte.
Rond half vijf was ik thuis.
Best wel tevreden eigenlijk.
Zeventig kilometer achter de pedalen en niet echt moe.
En dat voor iemand die ongetraind is.
Zelfs niet stijferig of spierpijnerig vanmorgen.
Wel een beetje slaperig want Sebo heeft me tot in de morgen opgehouden.......
Was weer als van ouds waarde heer.
DQ
.
woensdag 20 mei 2009
Reisverslag van Gonnie
Zoals eerder vermeld.
Hierbij het beloofde reisverslag van Gonnie.
================================
Hallo Allemaal,
We zijn al weer bijna 6 dagen thuis, maar ik had nog niet gelijk de tijd om al wat te schrijven, want de dag na de vakantie was het al weer werken en Willem weer naar school.
Ook moesten we echt bijkomen van de vakantie, want het was geen luiervakantie.
Voor de reis begon, kregen we al heel wat tips van:
"Laat je wel inenten hoor en neem immodium en zoutoplossing mee", voor het geval je uitdroogt.
Pas op met eten van salades, kip, drinken etc.etc.
En het kan daar erg heet zijn hoor!
Tjonge daar had ik in eerste instantie helemaal geen rekening meegehouden, wel dat het warm/heet zou zijn,
Maar met linnen kleding, goede zonnefaktor, veel drinken houden we dat wel vol.
En neem geen dure spullen mee, want zelfs uit de hotels wordt veel gestolen etc.etc.
Het was in ieder geval een reis met wat meer voorbereidingen dan ik gewend was.
In laten enten, koffer met oude kleding meegenomen, 5 zakken drop, pakjes drinken, wat eten in de koffer gedaan.
Voor het geval dat, zonnecreme faktor 50.
We reisden met Drietoer, een gezelschap van 22 mensen van alles wat.
1 Mei 's avonds in Caïro met vliegtuig van Royal Jordanië aangekomen.
Lange reis gehad i.v.m. tussenstop in Jordanie.
Ons eerste hotel was in de stad Caïro.
Het eerste wat opviel hoe ongelooflijk druk het in Caïro was, nog veel erger dan het verkeer in Parijs.
Er wordt continue getoeterd door de auto's en bussen, en dat gaat dag en nacht door. Gelukkig kan ik en Willem goed slapen, anders heb je daar echt een probleem.
Er wonen daar net zoveel mensen in die stad als wat in heel Nederland woont, zo’n 16 miljoen mensen.
Voor de rest vond ik het een smerige volgepropte stad met gebouwen die er niet uit zagen.
Veel moskeeën, waardoor je 's morgens om 4 uur wakker wordt vanwege het Allah geroep.
Je ziet de kamelen, ezels ook door het verkeer heen lopen, een grote chaos, maar het gaat behoorlijk goed.
Je kijkt daar echt je ogen uit, en vraagt je continue af, hoe kan een mens daar leven?
We zijn 3 nachten in Caïro geweest.
We zijn naar de Piramides, de Sfinx, en het park daar waar allemaal beelden wat met de Egyptische geschiedenis te maken had, geweest.
We zijn nog naar het grootste museum van Caïro geweest , waar alles te bewonderen viel zoals mummies, sfinxen, Toetanchamon, beelden, allerlei dingen over de tijd van de faraos.
Willem z’n hart ging open, want die vond dat zo klein als ie was altijd prachtig.
Willem volgt ook het huis Anubis, hij heeft playmobil van Egypte etc.etc.
Als de gids iets over het vroegere van Egypte vertelde wist Willem hem aan te vullen, zelf weet ik er niet zoveel van af.
Het viel Willem wel tegen toen ie Caïro zag, hij leefde altijd met het droombeeld van het rijke Egypte.
We hebben daar nog een synagoge,een Koptische kerk bezocht en sommige wilden liever een moskee.
Willem wilde liever naar een moskee.
We hebben nog een stuk gevaren over de Nijl.
Alles ging onder begeleiding van 2 reisleidsters, 2 Egyptische gidsen en een soort bewapende bodycard.
Het was in Caïro heet, maar Godzijdank bewolkt.
Na Cairo reisden we naar de Sinaï woestijn, we reden zo langs de rode zee.
Het was verschrikkelijk heet, en de airco in de bus werkte niet al te best.
Er waren al een paar mensen met darmklachten.
Einde dag kwamen we bij ons hotel aan, gelukkig hotel met zwembad.
's Nachts om half 2 stonden we op, want we gingen de berg Horeb beklimmen, de berg waar Mozes de Tien geboden kreeg.
De berg was 2.258 km hoog, 3 uur omhoog klimmen en om de top te bereiken nog 750 traptreden, en dan weer 2 uur om terug te komen.
We gingen met z’n achten van de groep en een gids voor het geval dat........
Het was een zware tocht, maar we hadden het niet willen missen.
Ik was heel blij dat Willem het ook gered had, want soms was ie wat bang, maar de gids gaf hem op het laatst een hand, scheelde mij weer want ik had een rugzak met veel water en eten en Willem een hand geven werd op het laatste erg zwaar.
Als ik het nog een keer zou doen, zou ik eerder beginnen, want het tempo van de groep lag hoog, en we wilden de zon zien opkomen.
Kort nachtje gehad, na de tocht ontbijten en weer door met de bus naar Aqaba.
Onderweg hele mooie natuur, gestopt op mooie punten, bijzonder om zo door het woestijnlandschap te reizen.
Aqaba hadden we gelukkig ook weer hotel met zwembad, en zijn lekker de 1e dag daar wezen luieren in het zwembad.
In Aqaba ook weer van alles bezocht, niet echt veel bijzonderheden.
Daarna gingen we weer richting woestijn met jeeps, weer stukken klimmen, echt dat is prachtig gewoon, theedrinken bij de Bedoeïnen, en zulke mooie landschappen deed me op veel vlak aan Amerika denken.
Daarna opweg naar Petra, het enigste wat ik er van kan zeggen, gewoon prachtig, zie binnenkort wat foto's.
Onderweg werd er veel verteld over Jordanië, wat begint met het gedeelte Edom, daarna Moab, en daarna Amon.
Willem z’n familie van z’n oma’s kant heten allemaal Edom, wie weet stamt ie daar wel van af.
En heel wat bekende plekken die Mozes aandeed werd even gestopt.
Laatste 4 dagen gingen we naar Aman toe, en vandaaruit hebben we de bijbelse plaatsen zoals de berg Nebo waar Mozes op het beloofde land uitkeek.
De rivier de Jordaan waar Jezus gedoopt is, kerken met mozaïeken.
Vooral hebben we in deze reis in veel natuur gezeten, heerlijk in een andere wereld geweest.
Verbaasd dat Egypte en Jordanie in hun steden zo ontzettend smerig/oud/arm zijn.
Van Egypte had ik het al gehoord, maar had van Jordanie het wel wat beter verwacht.
De toiletten daar, het is om te kotsen.
Het volk op zich, op uitzonderingen na, geen fijne mensen, de meeste leven denk ik alleen maar om aan toeristen zoveel mogenlijk te verkopen.
Toen we met de boot overgingen van Egypte naar Jordanie, was het verschrikkelijk heet, en maar wachten met je koffers op de boot van drie uur smiddags , die om 5 uur ging, maar dat is daar normaal.
Na 1 week, ondanks enorm goed oppassen kregen Willem en ik ook buikloop, had het van mezelf niet verwacht want dat is echt jaren her geweest.
Nog steeds zijn onze darmen nog niet helemaal in orde, maar dat schijnt normaal te zijn als je daar heen gaat.
We hebben lange volle dagen gemaakt met een heel fijn reisgezelschap, heel gezellig en
gewoon al met al een hele mooie tocht.
Terug hadden we een hele mooie vlucht, heel helder.
Willem heeft zo’n 1000 foto's gemaakt maar dat moet ik nog uitzoeken, want van elk zwerfkatje, hagedis,torretje, museum,kerk etc.
Hij vond alles de moeite waard om op de foto te zetten.
Groetjes van Gonnie en Willem
.
Hierbij het beloofde reisverslag van Gonnie.
================================
Hallo Allemaal,
We zijn al weer bijna 6 dagen thuis, maar ik had nog niet gelijk de tijd om al wat te schrijven, want de dag na de vakantie was het al weer werken en Willem weer naar school.
Ook moesten we echt bijkomen van de vakantie, want het was geen luiervakantie.
Voor de reis begon, kregen we al heel wat tips van:
"Laat je wel inenten hoor en neem immodium en zoutoplossing mee", voor het geval je uitdroogt.
Pas op met eten van salades, kip, drinken etc.etc.
En het kan daar erg heet zijn hoor!
Tjonge daar had ik in eerste instantie helemaal geen rekening meegehouden, wel dat het warm/heet zou zijn,
Maar met linnen kleding, goede zonnefaktor, veel drinken houden we dat wel vol.
En neem geen dure spullen mee, want zelfs uit de hotels wordt veel gestolen etc.etc.
Het was in ieder geval een reis met wat meer voorbereidingen dan ik gewend was.
In laten enten, koffer met oude kleding meegenomen, 5 zakken drop, pakjes drinken, wat eten in de koffer gedaan.
Voor het geval dat, zonnecreme faktor 50.
We reisden met Drietoer, een gezelschap van 22 mensen van alles wat.
1 Mei 's avonds in Caïro met vliegtuig van Royal Jordanië aangekomen.
Lange reis gehad i.v.m. tussenstop in Jordanie.
Ons eerste hotel was in de stad Caïro.
Het eerste wat opviel hoe ongelooflijk druk het in Caïro was, nog veel erger dan het verkeer in Parijs.
Er wordt continue getoeterd door de auto's en bussen, en dat gaat dag en nacht door. Gelukkig kan ik en Willem goed slapen, anders heb je daar echt een probleem.
Er wonen daar net zoveel mensen in die stad als wat in heel Nederland woont, zo’n 16 miljoen mensen.
Voor de rest vond ik het een smerige volgepropte stad met gebouwen die er niet uit zagen.
Veel moskeeën, waardoor je 's morgens om 4 uur wakker wordt vanwege het Allah geroep.
Je ziet de kamelen, ezels ook door het verkeer heen lopen, een grote chaos, maar het gaat behoorlijk goed.
Je kijkt daar echt je ogen uit, en vraagt je continue af, hoe kan een mens daar leven?
We zijn 3 nachten in Caïro geweest.
We zijn naar de Piramides, de Sfinx, en het park daar waar allemaal beelden wat met de Egyptische geschiedenis te maken had, geweest.
We zijn nog naar het grootste museum van Caïro geweest , waar alles te bewonderen viel zoals mummies, sfinxen, Toetanchamon, beelden, allerlei dingen over de tijd van de faraos.
Willem z’n hart ging open, want die vond dat zo klein als ie was altijd prachtig.
Willem volgt ook het huis Anubis, hij heeft playmobil van Egypte etc.etc.
Als de gids iets over het vroegere van Egypte vertelde wist Willem hem aan te vullen, zelf weet ik er niet zoveel van af.
Het viel Willem wel tegen toen ie Caïro zag, hij leefde altijd met het droombeeld van het rijke Egypte.
We hebben daar nog een synagoge,een Koptische kerk bezocht en sommige wilden liever een moskee.
Willem wilde liever naar een moskee.
We hebben nog een stuk gevaren over de Nijl.
Alles ging onder begeleiding van 2 reisleidsters, 2 Egyptische gidsen en een soort bewapende bodycard.
Het was in Caïro heet, maar Godzijdank bewolkt.
Na Cairo reisden we naar de Sinaï woestijn, we reden zo langs de rode zee.
Het was verschrikkelijk heet, en de airco in de bus werkte niet al te best.
Er waren al een paar mensen met darmklachten.
Einde dag kwamen we bij ons hotel aan, gelukkig hotel met zwembad.
's Nachts om half 2 stonden we op, want we gingen de berg Horeb beklimmen, de berg waar Mozes de Tien geboden kreeg.
De berg was 2.258 km hoog, 3 uur omhoog klimmen en om de top te bereiken nog 750 traptreden, en dan weer 2 uur om terug te komen.
We gingen met z’n achten van de groep en een gids voor het geval dat........
Het was een zware tocht, maar we hadden het niet willen missen.
Ik was heel blij dat Willem het ook gered had, want soms was ie wat bang, maar de gids gaf hem op het laatst een hand, scheelde mij weer want ik had een rugzak met veel water en eten en Willem een hand geven werd op het laatste erg zwaar.
Als ik het nog een keer zou doen, zou ik eerder beginnen, want het tempo van de groep lag hoog, en we wilden de zon zien opkomen.
Kort nachtje gehad, na de tocht ontbijten en weer door met de bus naar Aqaba.
Onderweg hele mooie natuur, gestopt op mooie punten, bijzonder om zo door het woestijnlandschap te reizen.
Aqaba hadden we gelukkig ook weer hotel met zwembad, en zijn lekker de 1e dag daar wezen luieren in het zwembad.
In Aqaba ook weer van alles bezocht, niet echt veel bijzonderheden.
Daarna gingen we weer richting woestijn met jeeps, weer stukken klimmen, echt dat is prachtig gewoon, theedrinken bij de Bedoeïnen, en zulke mooie landschappen deed me op veel vlak aan Amerika denken.
Daarna opweg naar Petra, het enigste wat ik er van kan zeggen, gewoon prachtig, zie binnenkort wat foto's.
Onderweg werd er veel verteld over Jordanië, wat begint met het gedeelte Edom, daarna Moab, en daarna Amon.
Willem z’n familie van z’n oma’s kant heten allemaal Edom, wie weet stamt ie daar wel van af.
En heel wat bekende plekken die Mozes aandeed werd even gestopt.
Laatste 4 dagen gingen we naar Aman toe, en vandaaruit hebben we de bijbelse plaatsen zoals de berg Nebo waar Mozes op het beloofde land uitkeek.
De rivier de Jordaan waar Jezus gedoopt is, kerken met mozaïeken.
Vooral hebben we in deze reis in veel natuur gezeten, heerlijk in een andere wereld geweest.
Verbaasd dat Egypte en Jordanie in hun steden zo ontzettend smerig/oud/arm zijn.
Van Egypte had ik het al gehoord, maar had van Jordanie het wel wat beter verwacht.
De toiletten daar, het is om te kotsen.
Het volk op zich, op uitzonderingen na, geen fijne mensen, de meeste leven denk ik alleen maar om aan toeristen zoveel mogenlijk te verkopen.
Toen we met de boot overgingen van Egypte naar Jordanie, was het verschrikkelijk heet, en maar wachten met je koffers op de boot van drie uur smiddags , die om 5 uur ging, maar dat is daar normaal.
Na 1 week, ondanks enorm goed oppassen kregen Willem en ik ook buikloop, had het van mezelf niet verwacht want dat is echt jaren her geweest.
Nog steeds zijn onze darmen nog niet helemaal in orde, maar dat schijnt normaal te zijn als je daar heen gaat.
We hebben lange volle dagen gemaakt met een heel fijn reisgezelschap, heel gezellig en
gewoon al met al een hele mooie tocht.
Terug hadden we een hele mooie vlucht, heel helder.
Willem heeft zo’n 1000 foto's gemaakt maar dat moet ik nog uitzoeken, want van elk zwerfkatje, hagedis,torretje, museum,kerk etc.
Hij vond alles de moeite waard om op de foto te zetten.
Groetjes van Gonnie en Willem
.
Gonnie naar Egypte en Jordanië
Gonnie, één van de bezoekers van dit log is met haar zoon naar Egypte en Jordanië geweest.
Zij wel............
Haar reisverslag zal ik binnenkort hier plaatsen.
DQ
.
Zij wel............
Haar reisverslag zal ik binnenkort hier plaatsen.
DQ
.
dinsdag 19 mei 2009
Video's
Op dit moment (di 9 mei, 11.25 uur) ben ik video's aan het uploaden.
Dit proces neemt enige tijd in beslag.
Het zijn enkele van de vele videofragmenten die ik de afgelopen dagen maakte in Alkmaar, Wijk aan Zee, Amsterdam en Enkhuizen.
Ze worden in tamelijk willekeurige volgorde geUpload.
Voor belangstellenden hier nogmaals mijn youtubekanaal:
DQ
.
Video's
Op dit moment (di 9 mei, 11.25 uur) ben ik video's aan het uploaden.
Dit proces neemt enige tijd in beslag.
Het zijn enkele van de vele videofragmenten die ik de afgelopen dagen maakte in Alkmaar, Wijk aan Zee, Amsterdam en Enkhuizen.
Ze worden in tamelijk willekeurige volgorde geUpload.
Voor belangstellenden hier nogmaals mijn youtubekanaal:
DQ
.
maandag 18 mei 2009
Enkhuizen. De Denver Claim Jumpers
Jazz-festival in Enkhuizen.
Hier de Denver Claim Jumpers
tijdens hun optreden in de oude Dromedaris.
DQ
.
doordeweeksebelevenisjes
Dankzij het Kruidvat waren Marijke en ik vorige week een paar dagen in Noord Holland.
Uiteraard N-Holland, zou ik bijna zeggen.
Vanuit daar waar de wieg heeft gestaan blijft bekoring uit gaan.
Marijke kocht twee kortingkaarten voor een hotelketen.
Door omstandigheden waren we bijna te laat om er gebruik van te kunnen maken.
De keuze voor Wijk aan Zee was een vrij willekeurige keuze.
Een willekekeurige keuze met Zee en N-Holland in het achterhoofd.
Voor mij is het al geruime tijd geleden dat ik de zee heb gezien.
Dat wil zeggen, de Noordzee.
De Adriatische zee heb ik de laatste jaren heel wat vaker gezien.
Als we de kleinkinderen in Italië naar school brachten bijvoorbeeld.
Wijk aan Zee.
Ik hoop niet dat ik de bewoners beledig als ik zeg dat ik er niet veel aan vond.
Met veel moeite vonden we er één supermarkt.
Maar, ik moet zeggen, het eten was goed en de zee was nat.
Net zo nat als ik me kon herinneren van de zee uit Bergen aan Zee of Egmond aan Zee.
De zee uit onze kinderjaren.
En het hotel was prima.
Voor we naar WaZ gingen besloten we om eerst wat weemoed op te snuiven in de stad waar Marijke is geboren en waar we beiden zijn opgegroeid: Alkmaar.
Ooit in Alkmaar geweest?
Doen!
Alkmaar is een leuke en mooie en oude stad.
Wat wil je nog meer?
Ja, misschien Enkhuizen.
Maar dat komt later.
Het was al weer geruime tijd geleden dat ik in de stad waar de victorie begon ben geweest.
Wij hebben pal achter het station gewoond zodat onze eerste Alkmaarse schreden ons via de tunnel bij mijn oude omgeving bracht.
De buurt zelf is niet erg veranderd, behalve dan de rommelige dakkapellen en tuintjes.
Maar de omgeving is enorm veranderd.
Als je echter voorzichtig filmde en fotografeerde lukte het redelijk om een beeld "als vroeger" te krijgen.
Nee......
Het verleden is niet dood.
Het heden is er door het verleden.
Staat er niet los van.
Om een uur of zes moesten we ons inchecken in het hotel in WaZ.
Dat beperkte de tijd van ons verblijf in Alkmaar een beetje.
Maar het was een aangenaam en dus plezierig bezoek.
Als vanouds.
De trein bracht ons de volgende dag, na onze WaZ ervaring, in Amsterdam.
Amsterdam een plaats om wederom nostalgie te snuiven.
Heerlijke stad.
Stad om in te wonen (mits je het geluk hebt om een leuke woning op een leuke plaats te hebben).
Op een hoek van de Prins Hendrikkade is een leuk klein Spaans cafeetje.
Met Spaanse muziek op de achtergrond smaakt een Spaans pilsje (San Miquel) prima.
Echter in Amsterdam bleek er nog tijd genoeg over te zijn om de trein naar Enkhuizen te pakken.
Ooit in Enhuizen geweest?
Doen!
Enkhuizen is een leuke en mooie en oude stad.
Wat wil je nog meer?
Hier liggen voor mij ook vele herinneringen.
Wat wil je?
Ik ben er geboren en we brachten als kinderen onze vakanties door bij opa en oma in Enkhuizen.
Elke keer als ik er ben loop ik langs hun oude huis.
Eigenlijk twee aan elkaar gebouwde huisjes.
In het linker huis had mijn opa zijn schoenmakerij en in het andere woonden ze.
Het huis van opa en oma.
Tevens het geboortehuis van mijn moeder.
Tot onze verrassing waren ze het aan het opknappen.
Daarom waren er geen gordijnen voor de ramen en konden we naar binnen gluren.
Behalve dat het veel witter geschilderd was dan vroeger leek er weinig veranderd.
Zelfs de hoekkast was er nog.
Wederom aanstormende herinneringen.
Wauw.
Voor mij bestaat Enkhuizen voor een groot gedeelte uit herinneringen.
Ik ga niet alles van ons verblijf vermelden.
Wel dat we daar een nicht van me ontmoetten en haar kleindochter en dat dit verblijf van de oorspronkelijk geplande paar uur uitgroeide tot een nacht.
Er bleek het jaarlijkse JAZZ festival te zijn.
Dat hadden we nog nooit meegemaakt.
Gelukkig bleek onze "torenkamer" in het hotelletje waar we vaker zijn geweest beschikbaar.
We hebben er maar gebruik van gemaakt.
Sebo weet precies waar ik het over heb.
We hebben daar samen een paar maal gelogeerd.
De kamer heet: het Hemeltje.
Daar valt over na te denken.
Helaas viel het festival min of meer in het water.
Daarom hebben we een groot gedeelte van de avond in de Dromedaris doorgebracht.
Daar was een prima groep uit Denver, USA.
En wat een embiance.
Ik heb er gefilmd met mijn fotocamera.
De kwaliteit is niet geweldig maar ik zal zien of ik er iets van op youtube kan krijgen.
De volgende morgen weer het nodige gefilmd, nu met de echte videocamera, en gefotografeerd.
Die goeie ouwe NS bracht ons 's middags keurig in Hengelo.
Zaterdag om ongeveer half vier arriveerden we daar.
Heerlijk en gezond.
Zo'n paar dagen uit de sleur van alle dag.
Alleen zou ik de buurman helpen en dat was ik door onze onvoorziene verlenging totaal vergeten.
Sorry buurman.
Fijn dat het je ook zonder mijn hulp is gelukt.
Grote sterke jonge man.
Dat scheelt.
DQ
.
dinsdag 12 mei 2009
Strepen en teken
Ramen gelapt.
Het werd tijd en ik was zeer tevreden met het resultaat.
Nu schijnt de zon er op.
Tevreden?
Nog steeds?
Ik ben géén ramenlapper.
Dat is niet voor mij weggelegd.
Te moeilijk.
Streper, dat ben ik.
Geen streber.
STREPER!!
Zojuist wederom de tuin wezen bewerken.
Ondanks het fraaie weer was ik dik gekleed.
Dikke trui, jas, broekspijpen in de sokken en pet op.
Warm dat ik het had.........
Maar het is mijn anti-teken kleedij.
Ik ben als de dood voor die kleine rot beestjes.
Weet wat ze voor schade aan kunnen richten.
Wat een ramp eigenlijk.
Je kunt niet meer onbevangen de natuur is.
Terecht dat men zich druk maakt over de mexicaanse griep.
Maar voor ons allen is de teek op dit moment waarschijnlijk gevaarlijker.
Via Hyves is Sebo bezig lieden uit ons gezamelijk verleden te verzamelen.
Dat zou best eens tot een leuke reünie kunnen leiden.
Zie voor bijzonderheden het weblog van Sebo.
In dat weblog verhaalt hij ook nog even iets over onze bezoekjes aan leuke kroegjes.
De laatste weken is daar niets van gekomen.
Dat komt door relatieverkeer, huwelijksvoorbereidingen, werk, familie enz.
Onze wekelijkse planning is hier ernstig door in de war geschopt.
Jammer.
(Vooral voor Sebo, hij leert er zoveel van..................)
Het is nog steeds prachtig weer.
Alleen waait het nogal stevig.
Enkele voorbereidingen voor schilderwerk zijn getroffen.
De uitwerking is iets voor een der volgende dagen.
En dan.........
Scheren.
Was het wel zo'n goed idee om mijn baard in de afvalbak te kieperen?
Uiteraard komen mijn fraaie mannelijke trekken wel beter uit nu.
Maar dat gescheer is wel een klus.
Een vrouw baart een kind.
Een man baart een baard.
Nee, bij nader inzien kies ik toch maar voor het laatste.
Al ben je met dat scheren jaren langer bezig dan een vrouw met die 9 maandjes............
Op mijn youtube kanaal (http://www.blogger.com/www.youtube.com/donqueso) staan twee filmpjes waarin mijn vader een klein preekje houdt.
Dit ter gelegenheid van een reünie.
Langzamerhand zie ik het aantal kijkers daar naar oplopen.
Ik weet zeker dat er nog vele oude bekenden zijn die het graag zouden willen zien.
Maar ja, hoe bereik je mensen waarvan jezelf geen gegevens hebt.
Ouderen zijn ook vaak niet zo thuis in PC's en Internet.
Sebo is op zijn log wat herinneringen aan het ophalen.
Dat deed me weer enkele filmpjes bekijken die ik op mijn youtube kanaal heb gezet.
Wat hebben we samen genoten in Z-Spanje.
Genoten van dingen die opzich niet zoveel voorstelden.
Maar het waren van die momenten dat alle stukjes op hun plaats vielen.
Ze maakten daarmee het plaatje compleet.
Wat een strepen op mijn ramen!!
DQ
.
Het werd tijd en ik was zeer tevreden met het resultaat.
Nu schijnt de zon er op.
Tevreden?
Nog steeds?
Ik ben géén ramenlapper.
Dat is niet voor mij weggelegd.
Te moeilijk.
Streper, dat ben ik.
Geen streber.
STREPER!!
Zojuist wederom de tuin wezen bewerken.
Ondanks het fraaie weer was ik dik gekleed.
Dikke trui, jas, broekspijpen in de sokken en pet op.
Warm dat ik het had.........
Maar het is mijn anti-teken kleedij.
Ik ben als de dood voor die kleine rot beestjes.
Weet wat ze voor schade aan kunnen richten.
Wat een ramp eigenlijk.
Je kunt niet meer onbevangen de natuur is.
Terecht dat men zich druk maakt over de mexicaanse griep.
Maar voor ons allen is de teek op dit moment waarschijnlijk gevaarlijker.
Via Hyves is Sebo bezig lieden uit ons gezamelijk verleden te verzamelen.
Dat zou best eens tot een leuke reünie kunnen leiden.
Zie voor bijzonderheden het weblog van Sebo.
In dat weblog verhaalt hij ook nog even iets over onze bezoekjes aan leuke kroegjes.
De laatste weken is daar niets van gekomen.
Dat komt door relatieverkeer, huwelijksvoorbereidingen, werk, familie enz.
Onze wekelijkse planning is hier ernstig door in de war geschopt.
Jammer.
(Vooral voor Sebo, hij leert er zoveel van..................)
Het is nog steeds prachtig weer.
Alleen waait het nogal stevig.
Enkele voorbereidingen voor schilderwerk zijn getroffen.
De uitwerking is iets voor een der volgende dagen.
En dan.........
Scheren.
Was het wel zo'n goed idee om mijn baard in de afvalbak te kieperen?
Uiteraard komen mijn fraaie mannelijke trekken wel beter uit nu.
Maar dat gescheer is wel een klus.
Een vrouw baart een kind.
Een man baart een baard.
Nee, bij nader inzien kies ik toch maar voor het laatste.
Al ben je met dat scheren jaren langer bezig dan een vrouw met die 9 maandjes............
Op mijn youtube kanaal (http://www.blogger.com/www.youtube.com/donqueso) staan twee filmpjes waarin mijn vader een klein preekje houdt.
Dit ter gelegenheid van een reünie.
Langzamerhand zie ik het aantal kijkers daar naar oplopen.
Ik weet zeker dat er nog vele oude bekenden zijn die het graag zouden willen zien.
Maar ja, hoe bereik je mensen waarvan jezelf geen gegevens hebt.
Ouderen zijn ook vaak niet zo thuis in PC's en Internet.
Sebo is op zijn log wat herinneringen aan het ophalen.
Dat deed me weer enkele filmpjes bekijken die ik op mijn youtube kanaal heb gezet.
Wat hebben we samen genoten in Z-Spanje.
Genoten van dingen die opzich niet zoveel voorstelden.
Maar het waren van die momenten dat alle stukjes op hun plaats vielen.
Ze maakten daarmee het plaatje compleet.
Wat een strepen op mijn ramen!!
DQ
.
zondag 10 mei 2009
woensdag 6 mei 2009
Moraal
Bij de 22 dagen durende Gaza-oorlog kwamen volgens mensenrechtenorganisaties 1.400 Palestijnen om.
Voornamelijk burgers.
Wat een verschil met de 13 Israëlische doden.
Voornamelijk soldaten.
De minister van defensie, Ehud Barak, blijft volhouden dat Israël "het moreelste leger van de wereld" heeft.
Los van de vraag of er een moreel leger bestaat is het duidelijk dat de verschillen in het aantal doden iets zegt over moraal.
Israël denkt sterk te zijn maar verzwakt in werkelijkheid steeds meer.
De jonge soldaten leren op een enge wijze wat moraal is.
Ik ben er van overtuigd dat dit ze een zieke kijk op de wereld geeft.
Zij zijn de bouwers van het Israël van de toekomst.
Hun morele kijk op alles zal gevolgen hebben voor het land.
Arm Israël.
Arme Palestijnen die logischerwijze steeds sterker leren haten.
Wat een toekomst.
DQ
.
Voornamelijk burgers.
Wat een verschil met de 13 Israëlische doden.
Voornamelijk soldaten.
De minister van defensie, Ehud Barak, blijft volhouden dat Israël "het moreelste leger van de wereld" heeft.
Los van de vraag of er een moreel leger bestaat is het duidelijk dat de verschillen in het aantal doden iets zegt over moraal.
Israël denkt sterk te zijn maar verzwakt in werkelijkheid steeds meer.
De jonge soldaten leren op een enge wijze wat moraal is.
Ik ben er van overtuigd dat dit ze een zieke kijk op de wereld geeft.
Zij zijn de bouwers van het Israël van de toekomst.
Hun morele kijk op alles zal gevolgen hebben voor het land.
Arm Israël.
Arme Palestijnen die logischerwijze steeds sterker leren haten.
Wat een toekomst.
DQ
.
dinsdag 5 mei 2009
Dodenherdenking Hengelo Ov
Naast deze foto's heb ik ook gefilmd.
Deze film staat in 4 afleveringen op mijn youtube-kanaal.
KLIK HIER
DQ
.
Kredietcrisis en de dood
Op www.nu.nl las ik het volgende:
De wereldwijde recessie zal in Azië aan meer dan 56.000 kinderen het leven kosten.
Dit blijkt uit prognoses die de Aziatische Ontwikkelingsbank (ADB) zondag heeft gepubliceerd.
Wat een verantwoordelijkheid rust op de gevulde schouders van de zakkenvullers.
Niet alleen heeft hun graaizucht gezorgd voor dik gevulde eigen portemonnees maar ook voor wereldwijde verarming en ellende en voor de dood van vele onschuldigen.
En dan toch maar genieten in de dikke villa's en genieten van de dikke auto's.
Sociaal geaccepteerde mensen (in eigen kring).
Bah!
DQ
.
De wereldwijde recessie zal in Azië aan meer dan 56.000 kinderen het leven kosten.
Dit blijkt uit prognoses die de Aziatische Ontwikkelingsbank (ADB) zondag heeft gepubliceerd.
Wat een verantwoordelijkheid rust op de gevulde schouders van de zakkenvullers.
Niet alleen heeft hun graaizucht gezorgd voor dik gevulde eigen portemonnees maar ook voor wereldwijde verarming en ellende en voor de dood van vele onschuldigen.
En dan toch maar genieten in de dikke villa's en genieten van de dikke auto's.
Sociaal geaccepteerde mensen (in eigen kring).
Bah!
DQ
.
zaterdag 2 mei 2009
Alert!
An indeterminant unrecoverable
system error has occured.
Smash forehead on keyboard
to continue...
.
system error has occured.
Smash forehead on keyboard
to continue...
.
Tradities.
Uiteraard:
Uiteraard wordt er veel gepraat over de gebeurtenissen tijdens Koninginnedag.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Mexicogriep.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Kredietcrisis.
Uiteraard is het erg verleidelijk om hier over te schrijven.
Ik doe het niet en verwijs naar de media die zo spectaculair mogelijk verslag geven.
Het enige wat ik hier over het eerste idem kwijt wil is dat Marijke en ik het condoleance register hebben getekend.
Mocht je dit ook willen, Google dan even met de woorden: Condoleance Apeldoorn.
Prachtig weer weer.
Tenminste nu, zaterdag 2 mei om 8.50 uur.
Maar er komt narigheid aan.
Ik begin heel erg aan dit weertype te wennen dus mag die narigheid wat dat betreft van mij nog even weg blijven.
Overigens ben ik gister wel weer even het dak opgekropen om naar een lekje te zoeken.
Inderdaad, alweer.
Ik ben niet lekvrij door de laatste korte regenperiode heen gekomen.
Nog 2 dagen.
4 mei.
Hier vlak bij is het gemeentehuis en elk jaar woon ik de dodenherdenking bij.
Een griezelige aspect er aan is dat ik elke keer weer het gevoel heb dat de vorige herdenking nog maar kort geleden is geweest.
De tijd, wat gaat ie snel.
Griezelig.
Ik word er altijd bij bepaald tijdens dit soort emotionele, steeds weer terugkerende gebeurtenissen.
Al jarenlang vond de Koninginnedag vrijmarkt hier in de buurt
plaats.
Het werd daardoor een traditie.
Het is mijn mening dat tradities belangrijk zijn.
Zelfs kleine tradities.
Heel belangrijk voor een land en heel belangrijk voor een stad of dorp.
Het bepaald voor een gedeelte het eigene, wat dat dan ook moge zijn.
Hengelo heeft weinig tradities.
En toen deze markt werd verplaatst werd er weer een de nek omgedraaid.
Ik weet niet precies of de nieuwe plaats een betere is maar zo moet je tradities niet beoordelen.
Natuurlijk weet ik dat ik erg gevoelig ben voor tradities en geschiedenis.
Maar terloops gehoorde opmerkingen van anderen maakte duidelijk dat ik niet de enige ben die me aan de wijziging stoor.
Hengelo heeft al zo weinig.
Elk land, elke stad krijgt de bestuurders die het verdient.
Daarom blijft Hengelo waarschijnlijk zoals het is.
Mogelijk kijk ik er anders tegenaan dan de gemiddelde Hengeloër.
Hengelo is een vrij jonge stad waarvan de binnenstad ook nog eens is kapot gebombardeerd tijdens de oorlog.
Ik ben hier niet geboren en heb van kinds af aan gevoel voor oude steden gehad.
Kan me herinneren dat ik als kind vanuit de tuin van mijn opa en oma de toren in Enkhuizen aan het tekenen was.
Het warme gevoel dat mijn potlood bestuurde is altijd gebleven.
Onvoorstelbaar eigenlijk dat iemand als ik z'n dagen slijt in een stad als Hengelo.
Nu kan ik niks anders.
De kleinkinderen wonen hier immers.
Ik ga naar buiten.
Waar, inderdaad, de vogels fluiten.
DQ
.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de gebeurtenissen tijdens Koninginnedag.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Mexicogriep.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Kredietcrisis.
Uiteraard is het erg verleidelijk om hier over te schrijven.
Ik doe het niet en verwijs naar de media die zo spectaculair mogelijk verslag geven.
Het enige wat ik hier over het eerste idem kwijt wil is dat Marijke en ik het condoleance register hebben getekend.
Mocht je dit ook willen, Google dan even met de woorden: Condoleance Apeldoorn.
Prachtig weer weer.
Tenminste nu, zaterdag 2 mei om 8.50 uur.
Maar er komt narigheid aan.
Ik begin heel erg aan dit weertype te wennen dus mag die narigheid wat dat betreft van mij nog even weg blijven.
Overigens ben ik gister wel weer even het dak opgekropen om naar een lekje te zoeken.
Inderdaad, alweer.
Ik ben niet lekvrij door de laatste korte regenperiode heen gekomen.
Nog 2 dagen.
4 mei.
Hier vlak bij is het gemeentehuis en elk jaar woon ik de dodenherdenking bij.
Een griezelige aspect er aan is dat ik elke keer weer het gevoel heb dat de vorige herdenking nog maar kort geleden is geweest.
De tijd, wat gaat ie snel.
Griezelig.
Ik word er altijd bij bepaald tijdens dit soort emotionele, steeds weer terugkerende gebeurtenissen.
Al jarenlang vond de Koninginnedag vrijmarkt hier in de buurt
plaats.
Het werd daardoor een traditie.
Het is mijn mening dat tradities belangrijk zijn.
Zelfs kleine tradities.
Heel belangrijk voor een land en heel belangrijk voor een stad of dorp.
Het bepaald voor een gedeelte het eigene, wat dat dan ook moge zijn.
Hengelo heeft weinig tradities.
En toen deze markt werd verplaatst werd er weer een de nek omgedraaid.
Ik weet niet precies of de nieuwe plaats een betere is maar zo moet je tradities niet beoordelen.
Natuurlijk weet ik dat ik erg gevoelig ben voor tradities en geschiedenis.
Maar terloops gehoorde opmerkingen van anderen maakte duidelijk dat ik niet de enige ben die me aan de wijziging stoor.
Hengelo heeft al zo weinig.
Elk land, elke stad krijgt de bestuurders die het verdient.
Daarom blijft Hengelo waarschijnlijk zoals het is.
Mogelijk kijk ik er anders tegenaan dan de gemiddelde Hengeloër.
Hengelo is een vrij jonge stad waarvan de binnenstad ook nog eens is kapot gebombardeerd tijdens de oorlog.
Ik ben hier niet geboren en heb van kinds af aan gevoel voor oude steden gehad.
Kan me herinneren dat ik als kind vanuit de tuin van mijn opa en oma de toren in Enkhuizen aan het tekenen was.
Het warme gevoel dat mijn potlood bestuurde is altijd gebleven.
Onvoorstelbaar eigenlijk dat iemand als ik z'n dagen slijt in een stad als Hengelo.
Nu kan ik niks anders.
De kleinkinderen wonen hier immers.
Ik ga naar buiten.
Waar, inderdaad, de vogels fluiten.
DQ
.
Spreuk
Gedachte van de dag:
A positive attitude may not solve all your problems, but
it will annoy enough people to make it worth the effort.
- Herm Albright
.
A positive attitude may not solve all your problems, but
it will annoy enough people to make it worth the effort.
- Herm Albright
.
Abonneren op:
Posts (Atom)
