Geen papierduiven aldaar?
Ook geen perkamentduiven?
Ik geef toe.
Zij het noodgedwongen.
Maar ze zijn zeldzaam.
Ze zijn tevens familie.
Het bekende papikamentenras.
Te herkennen aan de roep:
Kanigge, kanigge, kanigge.
(Klemtoon eerste lettergreep)
Drie keer achter elkaar en dat om de 26 en halve minuut.
Ongeveer.
Hangt van gezondheid en boomsoort af.
En seizoen natuurlijk.
Tijdens het broedseizoen Kanigge ze wat onregelmatiger.
Kwestie van logistiek.
En gebrek aan voeding.
Ze eten voornamelijk namelijk Reitzrijst.
Kanigge.
Kanigge.
Kanigge.
Amigos para siempre. Vrienden voor altijd. Vriendschap en liefde (agapè) zijn voor mij de belangrijkste elementen in het leven. Helaas is daar gebrek aan. In principe is mijn naaste óók iemand aan de andere kant van de wereld. Uiteraard ben ik geen heilige (alhoewel.....) en is het zeer moeilijk om vriendschap te hebben met iemand die totaal anders denkt. Toch blijft mijn mening overeind. Streven naar....., is soms het maximaal haalbare. Johan (DonQueso)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten