Met mededogen.
Kijk ik in de ogen.
Van het jochie dat ik was.
Zes jaren was ik pas.
De oorlog net voorbij.
Ik lijk verdrietig en niet blij.
Dat hoorde ik te zijn.
Maar in die ogen zie ik de pijn.
Die in het latere leven.
Voor een gedeelte is gebleven.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten