Zwijgen is goud

Vanavond ben ik alleen.
Dat heeft het grote voordeel dat ik niet spreek.
Ik zwijg.
Om die reden heb ik een grote emmer neergezet.
Midden in de kamer.
Een zware ouderwetse degelijke emmer.
Dat is nodig natuurlijk.
Zo kan hij zonder bezwaar volledig gevuld worden.
Met goudglanzend goud.
Tot aan de rand.
En er overheen.
Eventueel.
Ik hou mijn mond gesloten.
Laat de telefoon rinkelen.
De TV uit.
(Anders kan ik me niet stil houden bij dat politiek geneuzel.)
Goud, komt u maar.
Ik wacht.
Moet zo gaan pitten.
Aan zilver kom ik deze avond niet toe.
.