TV, boek en kinders.

Ik heb een hekel aan TV series.
Zeker als het een aansluitend verhaal betreft.
Omdat ik vroeger sterk wisselende diensten had was het ook onmogelijk om een serie te volgen.
Eén van de weinigen die ik wel heb kunnen volgen was James Herriot (All Creatures great and Small).
Een serie over een dierenartsenpraktijk op het mooie platteland van, ik meen, Yorkshire, Engeland.
Dat was dan ook meteen een serie die ik geweldig vond.
Heb later de Dvd's aangeschaft en ik geniet er weer van.
Humor en kameraadschap.
Factoren die mij kennelijk enorm aanspreken.
(Zoals ook in Don Camillo)

In de boekhandel zag ik, voor een zeer gering bedrag, het boek gemaakt naar de gelijknamige serie Dagboek van een herdershond, liggen.
Boek en serie van Willy van Hemert.
Ook deze TV serie met o.a. Ko van Dijk, Bruni Heinke, Joop Doderer en Reneé Soutendijk heb ik niet kunnen volgen, behalve dan de eerste aflevering waar kapelaan Erik Odekerke van z'n fiets dondert.
Om deze lacune te kunnen opvullen heb ik het boekwerk maar aangeschaft.
En ik moet zeggen, de eerste 140 bladzijden heb ik met veel genoegen gelezen.
Er komen er nog 260.
Prettig vooruitzicht.

Het is prettig om weer thuis te zijn na een maandlang verblijf in Italië.
Het is veel minder prettig dat de kleinkinderen daar hun dagelijkse bezigheden bezigen zonder dat ik er bij ben.
Wat een geluk dat ze niet in Nieuw Zeeland wonen.
Dat zou pas echt verdrietig zijn.
En bovendien wat een geluk dat ik de andere kleinkinderen in de buurt heb.
Niets mooier dan kleinkinderen.
Geweldig.

Er zijn veel dingen die me bezig houden.
Soms zoveel dat het lastig is om alles op een keurig rijtje te krijgen.
Eén van de redenen waarom ik minder schrijf dan ik zou willen.

DQ.
.