In een vorig bericht had ik het over burgerslachtoffers, over veteranen en over de verantwoordelijke politici.
Op Internet kwam ik onderstaand verhaal tegen uit:
Alleen kinderen huilen door Ron de Vos
De Grimmige waarheid van de waanzin
“Ron” zei hij, “ Ik wil je nog wat zeggen eigenlijk”. Ik voelde hoe sterk zijn greep op mijn laars was, de druk op mijn scheenbeen. Ik zag hoe zijn ogen groot, wild en onrustig werden, Het leek wel een zee van tranen die ophoopte achter zijn netvlies, maar door een onzichtbare muur werden tegengehouden. De tranen waren er niet, maar zijn gezicht huilde.
Ik zou graag het hele hoofdstuk plaatsten maar weet niet of dat copyrightproblemen oplevert.
Vandaar:
KLIK hier voor de site.
Zeer de moeite waard.
Alleen kinderen huilen – Ron de Vos
Uitgeverij Debut Rijswijk
ISBN 90-802348-6-9
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten