En zo'n verzekering die het beste met je voor heeft.....
Wat zijn er toch veel lieve, hartelijke mensen op deze wereld.
Amigos para siempre. Vrienden voor altijd. Vriendschap en liefde (agapè) zijn voor mij de belangrijkste elementen in het leven. Helaas is daar gebrek aan. In principe is mijn naaste óók iemand aan de andere kant van de wereld. Uiteraard ben ik geen heilige (alhoewel.....) en is het zeer moeilijk om vriendschap te hebben met iemand die totaal anders denkt. Toch blijft mijn mening overeind. Streven naar....., is soms het maximaal haalbare. Johan (DonQueso)
woensdag 30 juni 2021
Typefouten
Als de evolutie doorzet zal de mensheid ooit puntvingertoppen krijgen.
Dan maken ze minder fouten bij het beroeren van de telefoon.
Herlezen
De boeken met bijbehorende helden uit mijn jeugd die ik nog steeds lees en herlees zijn, in volstrekt willekeurige volgorde, de volgende:
- Havank
(Schaduw, Silvere e. a. )
- Karl May
(Winnetou, Old Shatterhand e. a.)
- Kapitein Rob
(Kapitein Rob)
- Bob Evers
(Arie, Jan, Bob)
- Bulletje en Boonestaak
(Bulletje, Boonestaak)
Deze boeken lees ik niet uit nostalgische overwegingen.
Ondanks hun bejaardheid zijn ze n. l. nog geweldig goed leesbaar.
Soms neem ik ook
- In De Soete Suykerbol
nog wel eens ter hand.
Tekeningen zijn prachtig (vind ik).
Uiteraard zijn er meer titels die ik lees en herlees.
Het hoorspel dat ik om de zoveel tijd herbeluister is:
- Sprong in het heelal.
Naar mijn idee het beste hoorspel ooit en ondanks de technische ontwikkeling van nu nog steeds geweldig goed en met spanning te volgen.
.
Overheid en schuld
Belofte maakt schuld.
De overheid heeft dat goed begrepen.
- Belofte gedaan.
- Schuld vergroot!
Verstand en wijsheid
Verstand komt met de jaren, zegt men.
Wat zou het mooi zijn als wijsheid altijd mee zou groeien.
Bloemen uit Enkhuizen
Ruim 30 jaar geleden liep ik in Enkhuizen langs het geboortehuis van mijn moeder.
Omdat ik prachtige herinnering heb aan dat huis bleef ik er vrij lang voor staan.
Vol van herinneringen.
Het viel op, de deur ging open en de bewoner van het pand vroeg argwanend wat er aan de hand was.
Nadat ik het hem had uitgelegd nodigde hij me uit om binnen te komen.
Het was een ontroerende ervaring.
Behalve de inrichting was er niets veranderd.
Tijd verwaaide en ik met haar.
Zelfs de tuin was bijna hetzelfde.
De man zag mijn emotie en vroeg of ik een stekje van een plant mee wilde nemen.
Nu, na al die jaren, verschijnen bij mij in Hengelo op de meest vreemde plaatsen, tussen tegels, onder bomen enz. nakomeling van dit stekje.
Dierbare planten.
Voor velen onkruid.
Voor mij nostalgieplantjes.
Herinneringen, op soms onmogelijke plekken.
.