Hoe kan het?
Hoe kan het dat er Christenen zijn die zich het meest betrokken voelen bij een wrekende God?
Hoe kan het dat er Christenen zijn die zich het meest betrokken voelen bij een liefhebbende God?
Hoe kan dat?
Verschil in karakter?
Het is niet zomaar een vraag of opmerking.
Ik denk n.l. dat het eigen karakter voor een groot gedeelte bepaalt hoe men zich als Christen voelt en, mogelijk nog belangrijker, hoe men naar andere Christenen, twijfelaars of ongelovigen kijkt.
Wees voorzichtig met het eigen gelijk.
Jouw gelijk is niet persé Gods gelijk.
Het idee dat dit wel het geval zou zijn is bovendien tamelijk arrogant en zéker betweterig.
DQ
.
Amigos para siempre. Vrienden voor altijd. Vriendschap en liefde (agapè) zijn voor mij de belangrijkste elementen in het leven. Helaas is daar gebrek aan. In principe is mijn naaste óók iemand aan de andere kant van de wereld. Uiteraard ben ik geen heilige (alhoewel.....) en is het zeer moeilijk om vriendschap te hebben met iemand die totaal anders denkt. Toch blijft mijn mening overeind. Streven naar....., is soms het maximaal haalbare. Johan (DonQueso)
dinsdag 18 augustus 2009
Geld stinkt niet (?)
Gonnie reageerde op mijn opmerkingen in het log van Sebo.
Deed dat daar en schreef eveneens in mijn gastenboek.
Ik antwoordde haar ongeveer als volgt:
Ha Gonnie
Fijn om weer iets van je te horen.
Zelf ben ik in deze tijd tamelijk rustig, qua schrijfwerk.
Heb je commentaar op mijn commentaar gelezen.
Bedankt er voor.
De strijd tegen het roken ken ik niet uit eigen beleving.
Thuis rookten ze niet maar net als jij deed ik "stoer" met de anderen mee.
En dat met mijn weinige zakgeld.
Plotseling zei ik tegen mezelf: "waarom doe ik dit eigenlijk?".
Daar had ik geen goed antwoord op en dat was dus tevens het einde van mijn laatste sigaret.
Op tijd gestopt, nog voor de verslaving kon toeslaan.
Gelukkig.
Niet de strijd hoeven te strijden die anderen moeten strijden.
Wat een verantwoordelijkheid nemen de tabaksproducenten op zich.
Maar ja, net als dat voor wapenhandelaren en wapenfabrikanten geldt, geld stinkt niet.
Tenminste niet als je het zelf hebt.
Ook niet als dat levens van anderen kost.
Het ga jullie goed en tot de volgende keer.
Johan
Deed dat daar en schreef eveneens in mijn gastenboek.
Ik antwoordde haar ongeveer als volgt:
Ha Gonnie
Fijn om weer iets van je te horen.
Zelf ben ik in deze tijd tamelijk rustig, qua schrijfwerk.
Heb je commentaar op mijn commentaar gelezen.
Bedankt er voor.
De strijd tegen het roken ken ik niet uit eigen beleving.
Thuis rookten ze niet maar net als jij deed ik "stoer" met de anderen mee.
En dat met mijn weinige zakgeld.
Plotseling zei ik tegen mezelf: "waarom doe ik dit eigenlijk?".
Daar had ik geen goed antwoord op en dat was dus tevens het einde van mijn laatste sigaret.
Op tijd gestopt, nog voor de verslaving kon toeslaan.
Gelukkig.
Niet de strijd hoeven te strijden die anderen moeten strijden.
Wat een verantwoordelijkheid nemen de tabaksproducenten op zich.
Maar ja, net als dat voor wapenhandelaren en wapenfabrikanten geldt, geld stinkt niet.
Tenminste niet als je het zelf hebt.
Ook niet als dat levens van anderen kost.
Het ga jullie goed en tot de volgende keer.
Johan